Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu
Marcin Cholewiński Michał JakobielskiKarol Barsolis Turysta Kulturowy Paulina MaciejewskaTadeusz Hieronim ( tedesse ) RzepkaPosadowo
Województwo:wielkopolskie
Powiat:nowotomyski
Gmina:Lwówek
Rodzaj obiektu:Pałac
Powiat:nowotomyski
Gmina:Lwówek
Rodzaj obiektu:Pałac
Rejestr zabytków
Zespół:pałacowyObiekt:pałac, XVIII, 1870, 1910, nr rej.: 349/A z 29.10.1968
Park:nr rej.: A/2 z 26.02.1948
Stan obecny
Pałac należy do spadkobierczyni. Kiedyś swoją siedzibę miała tu stadnina koni. Obecnie jest w trakcie remontu po pożarze wewnątrz części stropowej, który miał miejsce 15 lutego 2017 r.Historia
Pałac został wzniesiony w roku 1870 dla Władysława Łąckiego wg projektu Stanisława Hebanowskiego, który był popularyzatorem kostiumu francuskiego w Wielkopolsce. Budowla idealnie komponuje się z przylegającym doń starym, francuskim ogrodem. O wyjątkowości założenia świadczy fakt, iż jeszcze w 1891 r. pisano o nim z zachwytem, pomimo, że wtedy koncepcja kostiumu francuskiego była już nieco przebrzmiała.„Wspaniały zamek z wieżami w górę strzelającymi, wśród cudnego parku mimo niepogody, uroczo się przedstawiał, a wiekowe drzewa w czworoboki i piramidy strzyżone miły tworzyły obraz, tworząc niejako nić wiążącą przeszłość z teraźniejszością”.
Opis
Budynek w stylu renesansu francuskiego.Założony na planie prostokąta, murowany, zwrócony elewacją frontową na południe.
Pałac posiada cztery wieże w narożach, a każdej z nich nadano inną formę.
Na osi umieszczono ryzalit z tarasem tralkowym podtrzymywanym przez cztery kolumny.
Ryzalit zamyka attyka z lukarną pośrodku.
We wnętrzu znajdowała się sień z klatką schodową z rzeźbionymi balustradami, a także sala rotundowa (dawna zbrojownia) z neoklasycystyczną dekoracją stiukową.
Park
Ogród powstał wcześniej niż pałac, w 1759 r. Założył go Józef Łącki, podkomorzy brzesko-kujawski, który poślubił w 1758 r. Jadwigę z Werbna Pawłowską, jedyną spadkobierczynię tych dóbr. Łącki zawarł umowę z ogrodnikiem, aby wykopać kanały i postawić dwie fontanny na wzór tych, które stały na poznańskim rynku. Prace nad dostosowaniem terenu do budowy zajęły ponad rok, a było to spowodowane bagnistym terenem. Plany zmieniono i stworzono ogród w typie francuskim. Posadowski park był jednym z najokazalszych założeń w Wielkopolsce, często nazywano go miniaturą parku w Wersalu pod Paryżem. Łąccy często chwalili się, że twórcą ogrodu jest André Le Nôtre (1613-1700) – projektant ogrodu w Wersalu. Niestety nie było to możliwe, gdyż założenie w Posadowie powstało 50 lat po jego śmierci.Nadano mu formę prostokąta o szerokości 55 m i długości 350 m. Od zachodniej i wschodniej strony umieszczono szpaler grabowo-lipowy o wysokości 7 m, zewnętrznej długości ok. 170 m i wewnętrznej ok. 140 m. Szerokość pomiędzy szpalerami wynosiła 44 m. Park podzielono na 4 tarasy opadające ku północy, przedzielone murkami oporowymi. Tarasy ozdobiono kamiennymi ławami i wazami, w których umieszczano niezapominajki, ulubione kwiaty Emilii Łąckiej z Mielżyńskich, bratki, pelargonie, pacioreczniki i dalie.
Na dwóch pierwszych tarasach, wzdłuż osi głównej, przy pierwszej drodze do niej prostopadłej posadzono 34 cisy drzewiaste o wysokości 10 m. Pierwotnie nadawano im formę słupów o przekroju koła lub kwadratu. Drugi taras tworzyły dęby szypułkowe o obwodach liczących 460 m, a taras trzeci ozdobiony został kamiennymi sfiksami, które niestety uległy częściowej degradacji. Dębom nadano osobliwe nazwy: „hrabia” i „hrabina”. Ostatni, czwarty taras przystrojono stawem z kanałami, nad którymi przerzucono dwa kamienne mostki, ozdobione płaskorzeźbami herbu Łąckich. Za mostkami zbiegały się drogi wychodzące spomiędzy grabowo-lipowych szpalerów. Przy stawku posadzono magnolie, różaneczniki i zespoły wysokich świerków. Na środkowej osi założenia umieszczono szeroką aleję grabową, która stanowiła bardzo ważny element barokowej osi prowadzącej do podjazdu po południowej stronie pałacu do alei idącej w kierunku północnym. Dodatkowo podjazd ozdobiono dwoma symetrycznie rozmieszczonymi formowanymi cisami. W latach 1909-1910 stworzono owalny gazon ze strzyżonymi lipami drobnolistnymi i nisko osadzonym żywopłotem grabowo-bukowym.
W XIX wieku Łąccy zgodnie z panującą modą postanowili stworzyć część krajobrazową na terenie tzw. „Zwierzyńca”, na wschód od ogrodu francuskiego. Od zachodu przypominał on wilgotny las. Drzewostan parkowy tworzyły również imponującej wielkości lipy drobnolistne, dęby szypułkowe, buki pospolite, topole czarne, białe i kanadyjskie, robinie akacjowe, jesiony wyniosłe, wiązy górskie i szypułkowe, kasztanowiec biały i platan klonolistny. Największą ozdobą ogrodu było 49 cisów pospolitych.
Od 1999 r. zespół pałacowo-parkowy w Posadowie jest w rękach prywatnych. Ogród uległ degradacji, od wielu lat nie prowadzono tu żadnych prac, które mogłyby nadać mu pierwotne formy.
Źródła:
Polanica Grażyna, Park w Posadowie, [w:] „Kronika Wielkopolski”, 1994, nr 3 (70)
Skuratowicz Jan, Dwory i pałace w Wielkim Księstwie Poznańskim, Międzychód 1992
Cynalewski Brunon, Zamki i pałace Wielkopolski, Poznań 1986
Tekst: Paulina Maciejewska
Inne
Zespół folwarczny z XIX/XX w., nr rej.: 2083/A z 22.04.1986:Oficyna.
Komentarze
Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się..
PS. dodaje zdjęcia