Manieczki

Stan obecny

Własność prywatna

Historia

Dwór z 1894 r.
Wieś wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1368 r. Wówczas właścicielem był Sędziwój z Głębocka herbu Łodzia. Następnie Manieczki zostały podzielone na kilka działów, które należały do Manieckich, Grabianowskich, Chaławskich, Przylepskich, czyli do okolicznej szlachty. Kolejnym właścicielem był Maciej Kołaczkowski herbu Abdank. 21 czerwca 1781 r. majątek został sprzedany Józefowi Wybickiemu. W Manieczkach powstało wiele jego utworów literackich, zmarł w 1822 r. Dwór, w którym mieszkał spłonął w kilka lat po jego śmieci. W tym miejscu jest obecnie głaz narzutowy z pamiątkową tablicą z napisem:
\\\"Tu stał dworek, w którym mieszkał w 1781 roku Józef Wybicki - konfederat barski, senator-wojewoda.\\\"
Po jego śmierci majątkiem zarządzała jego żona Estera oraz córka Teresa. Wnuk Wybickiego w 1842 r. sprzedał wieś generałowi Dezyderemu Chłapowskiemu. Pod koniec XIX w. należała ona do rodziny Grodzickich, dla których w 1894 r. wybudowano tu obecny dwór, następnie do Antoniego von Graeve, Cezarego Broel-Platera, od 1912 r. do Zdzisława Brzeskiego, a w okresie międzywojennym do rodziny Prus-Głowackich.
Po 2 W.Św. majątek przejął Skarb Państwa Polskiego. W lipcu 1960 r. utworzono tu Kombinat Państwowych Gospodarstw Rolnych Manieczki. Od 1978 r. był on jednym z dwóch wzorowych Państwowych Gospodarstw Rolnych. W 1993 r. przekształcony został w Gospodarstwo Rolne Skarbu Państwa Manieczki, a w 1994 r. po prywatyzacji w Kombinat Rolno-Przemysłowy ?Manieczki? Sp. z o.o.
Od 1978 r. we dworze mieściło się Muzeum im. gen. Józefa Wybickiego ze skromnymi eksponatami z życia generała, oraz epoki kościuszkowskiej i napoleońskiej. Muzeum powstałe z inicjatywy Jana Baiera, było pod opieką Kombinatu. Przy Muzeum mieścił się Wielkopolski Oddział Stowarzyszenia Miłośników Tradycji Mazurka Dąbrowskiego. W 2006 r. muzeum zostało zamknięte, a dwór jest obecnie własnością Wojciecha Mroza. O jego odzyskanie starają się potomkowie ostatniego właściciela.

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Budynek parterowy, z piętrem ukrytym w mansardowym dachu. Wejście główne prowadzi przez ganek podtrzymujący balkon.

Park

Park krajobrazowy z końca XVIII w. o pow. 6,51ha. Pod koniec XIX w. został powiększony. Wśród cennego starodrzewu znajdują się dwie pomnikowe lipy drobnolistne o obw. w pierśnicy 290 i 300 cm. Uroku dodają parkowi trzy stawy. Zlokalizowane są w nim dwie ścięte kolumny z 1766 r. wzniesione przez Kołaczkowskiego dla upamiętnienia pojedynku, w którym zginęli jego dwaj synowie. W płn.-zach. części parku znajduje się barokowa kaplica - rotunda z 1786 r., ufundowana przez Józefa Wybickiego w dowód wdzięczności Bogu za życiową pomyślność.

Inne

Kaplica pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny z 1786 r.
Głaz z tablicą z okazji 218-tej rocznicy urodzin Wybickiego
Popiersie Wybickiego projektu Grzegorza Kowalskiego
Dwie kolumny z tablicą z 1766 r.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011