Obice

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Dwór z 2. poł. XIX w.
Obice to wieś leżąca przy DK nr 766, w odległości 7,5 km na południe od Morawicy. Znana już w XV w., gdy o wsi "Obidcze" pisał Jan Długosz. Były tu wówczas dwa folwarki: jeden należący do Stanisława zwanego "Sączypiwo" (oryg. zapis Szyeczipywo), herbu Czemya (?) i drugi - do Piotra Świąszkowskiego (oryg. Szwyaszkowsky), herbu Syrokomla (Szrokomlya). Dziesięciny z folwarków w wys. 2 grzywien otrzymywał pleban w Łysowie. Oprócz ziemi folwarcznej we wsi było 9 łanów kmiecych, 1 zagrodnik i 2 karczmy. Kmiecie składali dziesięcinę w wys. 6 grzywien dla prebendy kieleckiej (zwanej "brzechowska").
W 1827 r. we wsi było 20 domów i 217 mieszkańców. Około 1885 r. Obice leżały w pow. kieleckim, gminie Morawica i parafii Lisów. Później, prawdopodobnie po 1920 r., stanowiły samodzielną gminę w pow. kieleckim.
Majątek został rozparcelowany przed 1915 r., bo w tymże właśnie roku, w budynku dworu należącego do Jana Praszkiewicza utworzono szkołę. W 1930 r. we wsi było 842 mieszkańców, a resztówka po folwarku stanowiła zapewne gospodarstwo prywatne. We wsi znajdowały się 2 sklepy spożywcze, J. Gajdy i S. Wieczorka. Gajda był zarazem kołodziejem. Ponadto był tu kowal W. Kozak i murarz S. Kołek. Kilka lat wcześniej we wsi był także trzeci sklep, należący do S. Pabiana i kowal S. Stradomski. Po 2. wojnie światowej stare drewniane zabudowania gospodarcze zostały częściowo rozebrane, a pozostałości folwarku wtopiły się w krajobraz typowej wsi rolniczej. Dwór (?) obecnie jest własnością prywatną.
Źródła:
Strona internetowa Szkoły Podstawowej w Obicach
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich... 1880-1902;
Słownik Historyczno-Geograficzny P.A.N.;
Marek Jerzy Minakowski - Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego;
Księga Adresowa Polski, 1930;
Geoportal;
Mapster:
11802119 @ WIG - Mapa Szczegółowa Polski 1:25 000 /1929 - 1939/
- plik mapy P46-S31-B_1936_LoC_G6520_s25_.P6.jpg
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dawny zespół dworski w Obicach zlokalizowany był we wschodniej części wsi i zajmował kwadrat o przekątnej w osi N-S i pow. 7 ha. Część rezydencjonalna z dworem zajmowała ok. 2/3 tego kwadratu, a podwórze gospodarcze znajdowało się w jego północnym narożniku. Na mapie sat. w lokalizacji dworu widzimy kilka zabudowań, jednak szczegółowy opis wymaga dalszych badań terenowych. Współcześnie cały teren zespołu podzielony jest na kilkanaście mniejszych działek ewidencyjnych, należących do prywatnych właścicieli.

Park

Pozostałości parku z końca XIX w. znajdują się pośrodku dawnego założenia, na dz. nr 592 i zajmują ok. 0,4 ha. Rośnie też kilka starych drzew w dawnej części południowej parku, które znalazły się na działkach prywatnych.

Inne

Stajnia, stodoła i piwnica.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011