Ciepłowody

Historia

Ruiny zamku kryją w sobie kilkufazową siedzibę rycerską. Pierwsze założenie drewniano ziemne powstało na początku XIII wieku z inicjatywy Alberta I z brodą zwanego Lycą. W zamku mieszkał również potomek fundatora Albert III z brodą, syn Grabiszy. Informację o tym posiadamy w pisanym dokumencie z 1287 roku. W końcu III wieku na miejscu wcześniejszego założenia wzniesiono częściowo murowany zamek. Murowany był mur obwodowy, drewniane pozostawały zabudowania wewnątrz dziedzińca.
Założenie miało formę łuku wygiętego w stronę wschodnią. Prawdopodobnie już wtedy od południa zlokalizowano bramę a założenie otoczono nawodnioną fosą. Założenie to doprowadził do finału Jan Seckilin, który od 1312 roku pełnił funkcję kanclerza księcia Mikołaja ziębickiego. W pierwszej ćwierci XIV wieku przy zachodnim krańcu dziedzińca stanęła czterokondygnacyjna, murowana z kamienia wieża mieszkalna. Jeszcze w XV wieku przy murze wschodnim pojawił się ciąg murowanych zabudowań.
W roku 1441 zamek należący do rycerza rabusia Georga Reibnitza został zdobyty przez księcia ziębickiego oraz mieszczan wrocławskich. Po 1502 roku zamek był w posiadaniu rodu Seidlitzów. W roku 1540 zamek przeszedł gruntowną przebudowę otrzymując przy tym formy renesansowe. Modyfikacji uległ też system obronny, utworzony nowy pierścień umocnień na zewnątrz od fosy. Giovanni Bernardo z Werony wybudował system wałów ziemnych wzmocnionych narożnymi, kazamatowymi bastejami.
W następnym stuleciach zamek wielokrotnie zmieniał szlacheckich właścicieli. Dziedziniec został zabudowany nieregularnymi przybudówkami. W roku 1839 zamek przeszedł w posiadanie księcia Wilhelma Orańskiego późniejszego króla Holandii od Schreyvoglów. W roku 1841 założenie strawił pożar. Niedługo potem zostało odbudowane, zniwelowano przy tym obwałowania i fosę. Pod koniec XIX wieku majątek przeszedł w posiadanie książąt Sachsen- Weimar- Eisenach. Od południa rozwinął się folwark zastępując miejsce wcześniejszego podzamcza. W roku 1945 zamek został poważnie uszkodzony. Od tej pory nieodnawiany, niszczeje.

Inne

Oficyna (nr 28 A), nr rej.: 1427/WŁ z 9.03.1995
Ogrody, nr rej.: 890/WŁ z 25.06.1982