Damnica

Stan obecny

Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.

Historia

Pierwszymi właścicielami dóbr damnickich byli pomorscy feudałowie von Stojentin (od 1407 roku). Po wojnie 10-letniej stały się własnością Daniela Hebrona, który pochodził ze Szkocji. Był on synem Aleksandra Hepburna, zwolennika Marii Stuart, który po jej zamordowaniu uciekł na Pomorze. Na początku XIX wieku (1910 r.) właścicielem Damnicy został Karl von Gamp, który został wyniesiony przez cesarza Wilhelma do godności barona von Gamp-Massaunen. Karl von Gamp prowadził szeroką działalność polityczną, będąc m.in. członkiem Reichstagu. Jego prawnik prowadził sprawy znanej firmy farmaceutycznej Bayera (ta sama firma, która obecnie najbardziej znana jest z produkcji aspiryny). Z firmą tą w późniejszym czasie związał się dodatkowo poprzez związek małżeński z Klarą, która była córką właściciela firmy. Córka Karla i Klary ? Ilza wspólnie z mężem Karlem Armsterem byli ostatnimi właścicielami Damnicy.

Pałac w Damnicy został wzniesiony według projektu znanego architekta niemieckiego Gustawa Knoblaucha a przełomie XIX i XX wieku. Jako budowa eklektyczna nosi w sobie elementy różnych stylów historycznych, jednocześnie wprowadzając do wnętrza elementy nowoczesności, jakim była secesja. Sala zwierciadlana z bogato malowanym plafonem z wyobrażeniem alegorycznych postaci symbolizujących pory roku zachowała swój pełny wystrój. Z kolei gabinet myśliwski zdobiony jest malowidłami, które prezentują zwierzynę miejscowych lasów. Żyrandol w holu oraz witraż przy wejściu głównym prezentują wysokiej klasy wyroby w stylu secesyjnym. Ciekawostką jest wysoka palma, dla której wybudowano przeszkloną kopułę. Przywieziono ją w 1919 roku z Palestyny. Pałac otoczony jest okazałym parkiem.

Obecnie od wielu lat pałac jest siedzibą Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. Marynarza Polskiego

Źródła:
http://dipp.info.pl/index.php/baza-dipp/item/73-palac-damnica
?Pałace i dwory ziemi słupskiej\"
www.regionslupski.pl

Opis

Budynek neobarokowy z elementami neorenesansu, piętrowy, przeszklona dobudówka, ganek, wieżyczka. Pomiędzy budynkiem a werandą stoi potężna wieża ozdobiona również czterema wieżyczkami. Całość w kolorze żółtym z zielonymi lamówkami.
Pałac ma złożoną bryłę z szeregiem wykuszy i występów, elewacje wschodnia i zachodnia są bogato zdobione, a od zachodu znajduje się taras z balustradą i zejście do parku. Główne wejście do pałacu prowadzi od strony wschodniej, wnętrza parteru mają charakter reprezentacyjny, piętra - mieszkalny, hall główny ma wystrój drewniany, w sali balowej plafon wyobrażający cztery pory roku, ściany pokryte kasetonami wypełnionymi tkaniną i lustrami, dawna palmiarnia wyłącznie wyłożona marmurem, jedno z pomieszczeń ma wystrój myśliwski.
Do dziś zachowały się w nim piękne stylowe pomieszczenia. Najpiękniejsze z nich to sala lustrzana. W marmurowej bibliotece rośnie 10-metrowej wysokości palma konopna. Przywieziono ją w 1919 r. z Palestyny.

Park

Park krajobrazowy.

Inne

Cmentarz zwany leśnym, słynny ze stojącej na nim kiedyś rzeźby\\\"nieugięty\\\", położony jest nad zakolem rzeczki Charstnicy.
Został całkowicie zdewastowany. Z kaplicy grobowej, gdzie spoczywały prochy jednej z gałęzi rodów Puttkamerów, pozostał tylko wykop i resztki fundamentów. O jego istnieniu świadczą dziś słupy bramne i pojedyncze ziemne groby.

tekst: Mariusz Dolhan 2011