Czerwieniec

Historia

1518 rok - Książę Pomorski Bogusław X (Bogislaw X) nadał wieś jako lenno Peterowi Stojentinowi na Górzynie (zu Gohren), składające się z dóbr odziedziczonych przez ojca, do których należała także część Czerwieńca.
1590 rok - we wsi było dwunastu chłopów.
1683 rok - wdowa po Peterze Otto von Stojentin, sprzedała majątek Gneomarowi Reinholdowi von Hoym (potwierdzenie tego faktu w klasyfikacji włokowej z 1717 roku). Z rak rodziny Hoym Czerwienieć przeszedł na własność rodu Somnitz, a następnie hrabiów von Münchow (Grafen von Münhow).
1784 rok - we wsi znajdował się folwark, młyn wodny, kuźnia, karczma, warsztat garncarski oraz działał nauczyciel. Łącznie posiadłość liczyła 24 dymów.
1804 rok - właścicielem został jeden z przedstawicieli rodu Schlieffenów.
1847 rok - Czerwieniec od Eugena von Weiher odkupił niejaki pan Cramer, który prawdopodobnie wzniósł obecnie stojący dwór w stylu neorenesansowym.
1914 rok - zestawienie posiadanych gruntów i inwentarza na podstawie ziemskich ksiąg adresowych: ogółem 727 ha w tym pól uprawnych 259 ha łąk 149 ha, pastwisk 154 ha, lasów 162 ha, lustra wód 3 ha; konie 26 szt., rogacizna 250 szt. w tym krów mlecznych 100 szt., trzody chlewnej 235 szt.
1920 rok - - zestawienie posiadanych gruntów i inwentarza na podstawie ziemskich ksiąg adresowych: jak wyżej.
Według gruntowej księgi adresowej ostatnimi właścicielami majątku byli:
von Schulz z Buylin,
1910 rok - Rudolf von Normann ze Skórowa,
1924 rok - Pomorska Spółka Ziemska (Pommersche Landgesellschaft).
Ówczesny majątek o powierzchni 727 ha został podzielony.
1938 rok - jego powierzchnia jeszcze wynosiła 175 ha z czego 60 ha to grunty orne, 45 ha łąki, 20 ha pastwiska, 40 ha lasy, a 10 ha wspólnoty (drogi, działki przyzagrodowe etc.) We wsi było 35 gospodarstw. Reszta majątku była w rękach Elizy Schroeder. W ziemskiej księdze adresowej, jako właściciele byli zapisani kolejno: Gottlob Bär, Hermann Byck, Herbert Neumann,
Willy Neunann, Wilhelm Somke.

Opis

Dwór murowany z cegły, obustronnie tynkowany, na podmurówce z kamienia łamanego. Dach pokryty dachówką.

Park

Park z 2. poł. XIX w.

tekst: Mariusz Dolhan 2011