Sulisław

Stan obecny

Własność prywatna, pałac jest po remoncie, dolna część jest restauracją, góra pałacu i budynki obok pałacu, to hotel. Dostęp do pałacu z każdej strony, do wnętrza też, oczywiście w godzinach pracy obiektu.

Historia

Wieś Sulisław pojawia się z zachowanych dokumentach 1814 roku, gdy staje się nagrodą za walki z wojskami napoleońskimi dla feldmarszałkaGrafa Zork von Wartenberg , podarowaną przez cesarza Wilhelma I . We wsi istniał wtedy dwór. Istniejący do dziś pałac wybudował hrabia Hans Karl von Schaffgotsch z Kopic, który nabył majątek w 1888 r. Budynek powstał w duchu neorenesansu angielskiego, na planie nieregularnego czworoboku z wieżą w południowo-wschodnim narożniku. W 1919 r. majątek stał się własnością rodu Francken - Sierstorpff. W ich posiadaniu Sulisław pozostał do 1945r. Po drugiej wojnie światowej majątek upaństwowiono, co w konsekwencji doprowadziło pałac do ruiny. W 1978 r. zdewastowany zabytek przejęło Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i przeprowadziło generalny remont, po którym w budynku otwarto sanatorium milicyjne. Po 1989 r. pałac w nie do końca jasnych okolicznościach stał się własnością prywatną. W 2005 r. zabytek został wystawiony na sprzedaż za 750 tysięcy euro, ostatecznie kupiec znalazł się dwa lata później. Nowy właściciel rozpoczął remont i przebudowę pałacu, w którym ma powstać hotel. Zakres prac remontowych we wnętrzach pałacu pozostaje nieznany, do niedawna znajdowały się wewnątrz (w części pomieszczeń) sufity zdobione fasetami i sztukaterią, boazeria, XIX wieczna stolarka drzwiowa oraz ozdobne piece i kominki (jeden z nich - zdobiony płytkami z Delft).

Opis

Neorenesansowy pałac z 2 poł. XIX w. Budynek jest murowany, wzniesiono go na planie prostokąta. Podłużna bryła wyróżnia się licznymi ryzalitami i dwoma wieżami, narożną okrągłą i czworoboczną. Do pałacu dodano parterową, nowoczesną dobudówkę o dużych oknach. Budynek jest podpiwniczony, dwukondygnacyjny i nakryty wysokimi, dwuspadowymi dachami. Fasada wyróżnia się trzema ryzalitami i asymetrycznie umieszczonym głównym wejściem. W narożniku północno-wschodnim wznosi się wyższa, czworoboczna wieża. Na elewacji wschodniej w miejscu drewnianej werandy postawiono betonowy parterowy pawilon. Zachowały się na elewacjach ozdobne, neorenesansowe szczyty, opaski okienne i gzymsy, w tym wieńczący, w postaci krenelażu.

Park

Park krajobrazowy o powierzchni 3,9 ha.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011