Głogówek

Stan obecny

Obecnie zamek , 2015 rok, a ściślej jego prawe podsienia, opanowali samozwańczy opiekunowie (ciekawi ludzie) ,szefem jest pan w czarnym kapeluszu , za niewielką opłatą ,oprowadzi po zamku i jego piwnicach. Większa grupa może zamek zwiedzić, za jeden płyn %. Szkoda, że takie cudo marnieje ,podobno zamek ma być rewitalizowany. Przed zamkiem coś się czasem dzieje , sądzę to po straganach zeszłorocznych.
Stan na styczeń 2022: W 2005 r. samorząd Głogówka podjął decyzję o jego sprzedaży prywatnemu przedsiębiorcy. Obiekt został sprywatyzowany za 164 tys. złotych. W ciągu 10 lat miał odzyskać dawny blask, a w jego wnętrzu planowano utworzyć centrum hotelowo-konferencyjne. Inwestor nie wywiązał się jednak z tych zobowiązań i w 2013 r. zamek stał się ponownie własnością samorządu. W ostatnich latach państwo, samorząd województwa i władze gminy zainwestowały w niego blisko 10 mln zł, dzięki czemu rezydencja została zabezpieczona przed dalszą degradacją. I jak już zainwestowano publiczne pieniądze o zamku przypomniał sobie właściciel. Emmanuel von Oppersdorff ze Szwajcarii jest sukcesorem rodu, który przed wojną zarządzał zamkiem w Głogówku. Teraz wystąpił z roszczeniem o zwrot rezydencji przodków. Skierował do Ministerstwa Rozwoju i Technologii wniosek o unieważnienie decyzji, na mocy której państwo polskie przejęło zamek po II wojnie światowej.

Historia

Zamek usytuowany jest w północno zachodnim krańcu miasta, na skarpie rzeczki Osobłogi górującej ponad miastem. Zamek pierwotnie sprzężony był z fortyfikacjami miejskimi, sam jednak stanowił oddzielne założenie obronne. Założenie składa się z zamku właściwego i tak zwanego zamku dolnego, na które składają się trzy skrzydła otaczające nieregularny dziedziniec. Pierwszy zamek murowany powstał w XIII wieku, najprawdopodobniej po uzyskaniu przez miasto praw w roku 1275. W latach 1283-1313 w narożniku musiała już stać obronna rezydencja księcia opolskiego Bolesława I.
Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z dokumentu XV wiecznego. W roku 1532 zamek przechodzi od książąt opolskich w posiadanie rodziny Zeidlitzów. Następnie zamek aż do II Wojny Światowej pozostaje własnością rodziny Oppersdorffów. Ci ostatni byli inicjatorami przebudowy renesansowej a później barokowej, które znacznie zatarły gotycki rodowód zamku. W połowie XIX wieku rezydencja została przebudowana z inicjatywy Edwarda Jerzego Marii Oppersdorffa w duchu neogotyku oraz klasycyzmu.
Projekty do przebudowy przygotował Karl Friedrich Schinkel. W trakcie II Wojny Światowej rezydencja znacznie ucierpiała. Po jej zakończeniu została zabezpieczona, lecz długoletnie niewłaściwe użytkowanie doprowadziło do jej dalszej degradacji. Założenie gotyckie pozostaje hipotetyczne. Było to prawdopodobnie założenie regularne z głównym elementem w formie kamiennej, prostokątnej wieży mieszkalnej, wyposażonej w narożne przypory i otoczonej fosą. Wiemy o niej z dokumentu wystawionego w roku 1562 przez Oppersdorffów z okazji przebudowy zamku. Dowiadujemy się z niego o rozbiórce trójskrzydłowej średniowiecznej budowli.
Zamek został zastąpiony również trójskrzydłową renesansową rezydencją z głównym skrzydłem od zachodu, wzbogaconą o park i przedzamcze. Po roku 1584 przebudowę prowadził Jerzy II. Na lata te przypada budowa czterech okrągłych wież narożnych, przed 1606 rokiem zbudowano również skrzydła północne i południowe zamku dolnego. W roku 1655 w rezydencji schronił się przed potopem szwedzkim król Jan Kazimierz.
Na lata 30 te XVIII wieku przypada późnobarokowa przebudowa założenia zacierająca jego renesansowy charakter. Inicjatorami tej przebudowy była morawska linia Oppersdorffów. Po latach zaniedbana w epoce napoleońskiej, rezydencja w połowie XIX wieku została przywrócona do dawnej świetności. W 1806 gościł w niej Ludwik van Beethoven. Obiekt jest największym kubaturowo zabytkiem architektury świeckiej na Opolszczyźnie.

Park

Park, obecnie miejski.

Inne

Brama zamkowa (folwarczna), ul. Świerczewskiego, nr rej.: 864/64 z 11.05.1964