Sławęcin

Historia

Dwór został wybudowany w ostatniej ćwierci XIX wieku. W roku 1965 został niefortunnie rozbudowany, poprzez dodanie do korpusu głównego z prawej strony parterowej przebudówki z przeznaczeniem na pomieszczenia szkolne. W tym samym okresie do korpusu dodano również parterową dobudówkę z lewej strony z przeznaczeniem mieszkalnym. Wieś wzmiankowana była już w XIV wieku. W ostatniej ćwierci XIX wieku należała do Teofila Zdziarskiego i to on najprawdopodobniej był fundatorem dworu. W latach 1917-39 majątek był w posiadaniu Ignacego Abczyńskiego. Po zakończeniu II Wojny Światowej we dworze ulokowano szkołę podstawową która mieściła się w nim jeszcze w latach 90 tych XX wieku.

Opis

Dwór murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta o regulanrnej bryle z 2 osiowym, piętrowym ryzalitem umieszczonym centralnie. Parterowy, podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem dwuspadowym o połaciach krytych blachą. Elewacja frontowa 6 osiowa z 2 osiowym ryzalitem, umieszczonym centralnie wieńczonym trójkątnym szczytem. Ryzalit boniowany w części parteru i spięty po bokach lizenami. Poprzedzony otwartym tarasem z otworami drzwiowymi i okiennymi wieńczonymi trójkątnymi naczółkami przechodzącymi w formę prostych gzymsów nadokiennych. Elewacja skrzydeł bocznych ograniczona w wystroju do prostych gzymsów nadokiennych, profilowanych opasek okiennych, podokienników oraz wydatnego gzymsu koronującego urozmaiconego kroksztynami wolutowymi. Korpus spięty pilastrami toskańskimi. W połaciach dachowych symetrycznie rozmieszczone facjatki. Układ wnętrz dwutraktowy, częściowo przekształcony. Całość skomponowana w duchu neorenesansu.

Park

Pozostałości po parku krajobrazowym.

Inne

Brama wjazdowa.