Kuznocin

Stan obecny

Własność prywatna.
Od 2003 r. własność Pana Wojciecha Jędruszka.

Historia

Wieś raczej nie ma barwnej i rozbudowanej historii, była wsią szlachecką.
Wiadomo że do XVIIIw majątek był w rękach zakonu Sióstr Dominikanek, następnie stanowił własność rządową, a w drugiej połowie XIXw – Wiktora Marige'a.
Prawdopodobnie to dla niego powstał pierwotny, prosty dwór.
Od 1910r. majątek posiadali Smoleńscy herbu Zagłoba.
Podczas 1WŚ dwór został zniszczony i w jego miejscu powstał w 1923r. kolejny dla Karola Wojzbuna i jego żony Haliny ze Smoleńskich.

Na początku lat 30 tych dobra przeszły w posiadanie od Woyzbunów od Smoleńskich. Po zakończeniu II Wojny Światowej dwór należał najpierw do Franciszka Majorka, potem do Barbary Łempickiej, w końcu do Jana Krzysztofa Polachowskiego. W latach 90-tych XX wieku dwór przeszedł gruntowny remont.

Opis

Dwór murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, z dwoma ośmiobocznymi alkierzami wtopionymi w korpus główny od frontu, na elewacji bocznej umieszczono prostokątną przybudówkę mieszczącą kuchnię. Podpiwniczony, parterowy, posadowiony na kamiennej podmurówce z kamienia polnego, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem mansardowym o połaciach krytych blachą, z symetrycznie rozmieszczonymi lukarnami w połaci dolnej. Alkierze przekryte dachami namiotowymi ze szpicami również kryte blachą. Na elewacji frontowej między alkierzami umieszczono portyk toskański złożony z sześciu przysadzistych kolumn toskańskich. Na osi głównej wejście do dworu zamknięte półkoliście a nad nim na wysokości połaci szczyt o falistym, ekspresyjnym obrysie. Na elewacji ogrodowej umieszczono na osi piętrowy, trójboczny ryzalit, z oknami o parabolicznym zamknięciu w partii piętra, oraz otwarty taras. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią i salonem mieszczącym się w trójbocznym ryzalicie, na osi. Całość skomponowana w stylu dworkowym z przewagą elementów neobarokowych i klasycystycznych.

Park

Pozostałości parku krajobrazowego z pocz. XX w.