Glinojeck

Województwo:mazowieckie
Powiat:ciechanowski
Gmina:Glinojeck
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Zespół:dworski z 2 poł. XIX w., nr rej.: A-216 z 30.08.1980

Stan obecny

Ruina

Historia

Dwór murowany, z cegły na zaprawie wapiennej, tynkowany. Głębokie piwnice o charakterze suteryn. Bryła mocno rozczłonkowana, parterowa, w nadstawkach piętrowa, nakryta dachem dwuspadowym, ryzalit środkowy przykryty odrębnym daszkiem dwuspadowym. Przed ryzalitem ganek wsparty na 4 kolumnach (stalowych). Nad gankiem taras z żeliwną balustradą. Układ wnętrz dwutraktowy. (JB 2023)

Opis

Najstarsze wzmianki o Glinojecku pochodzą z 1403 roku. Należał on wtedy do powiatu sulerzyskiego, później niedzborskiego w ziemi zawkrzeńskiej. Był własnością szlachecką. Na przestrzeni wieków należał do różnych właścicieli. W 1418 r. był nim Guntek herbu Prus, w 1448 r. występuje Mikołaj, dziedzic Glinojecka, brat poprzedniego, potem Stanisław Guntkowic. Przez dłuższy czas należał Glinojeck do Glinojeckich, jednakże urodzony w 1779 r. Antoni Glinojecki był w pierwszej połowie XIX w. dziedzicem sąsiednich Szyjk, tak jak i jego syn Franciszek. W wieku XVI i XVIII pojawiają się wzmianki związane są z budową tamtejszego kościoła. Wg Słownika Królestwa Polskiego w 1880 roku dobra Glinojeck obejmowały folwarki : Glinojeck, Glinojeck-Żelazna, Krusz, Dukt i Juliszewo. Gruntów było 1187 mórg, w tym grunty orne i ogrody 906 mórg, łąki 70, pastwiska 14, las 149. Nieużytki i place 48 mórg. Budynków murowanych było 10 a drewnianych 4. W 1858(9) powstała fabryka cukru i rafineria „Izabeli” sprawą Spółki Ziemskiej Balicki i Mayzler. Nazwę obiekt zawdzięcza córce pierwszego właściciela – Izabeli. Dwór (zwany często pałacem) i otaczający go niewielki park powstał zapewne w tym czasie. Był on ponoć mieszkaniem dyrektora cukrowni. . Robotnicy z cukrowni uczestniczyli w powstaniu styczniowym, a także w strajkach w 1918, kiedy to utworzyli radę delegatów robotniczych. Po II WŚ budynek pełnił rolę przedszkola dla dzieci pracowników cukrowni. (jeszcze w 1983 roku). W 1995 r. 12 hektarowy teren z dworem kupił mieszkaniec Płocka .Teraz to ruina. (Jarosław Bochyński 2023)