Zatory

Historia

Pałac powstawał w 3 etapach. Na początku przyjął formę parterowego dworu, posadowionego na planie prostokąta, z piętrową częścią środkową. Dwór powstał w II połowie XVIII wieku na polecenie rodziny Szydłowskich. W drugim etapie rozbudowania dworu, przypadającego na II połowę XIX wieku dobudowano do parterowego korpusu dwa piętrowe pawilony, posadowione na planie kwadratu, stanowiące dziś 3 osiowe ryzality boczne elewacji frontowej pałacu. Nowy pawilon zyskał połączenie z parterową oficyną dworu umieszczoną względem niej prostopadle. W roku 1898 z inicjatywy ówczesnego właściciela majątku Józefa Iżyckiego przed piętrową częścią środkową dwory dostawiono czterokolumnowy, monumentalny portyk wieńczony trójkątnym szczytem. Cały budynek został przekryty nowym dachem mansardowym z lukarnami. Pałac wielokrotnie zmieniał właścicieli. W roku 1925 majątek przeszedł w posiadanie Piotra Bagniewskiego i jego żony Marii z Łabędzkich. Z ich inicjatywy pałac przeszedł gruntowną renowację. Utworzono również wówczas wzorowe gospodarstwo rolne. Po zakończeniu II Wojny Światowej w pałacu ulokowano miejscowy PGR. Nowy właściciel zabytku doprowadził do jego rychłej dewastacji. Pałac został przekazany Stowarzyszeniu Elektryków Polskich, które podjęło się inicjatywy remontu obiektu. Prace zostały jednak w roku 1992 wstrzymane z powodu trudności finansowych.

Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie litery L, o regularnej bryle, z korpusem głównym parterowym, z piętrowymi częściami wysuniętymi ryzalitowo oraz z parterową oficyną położoną względem korpusu prostopadle, parterową, podpiwniczoną z mieszkalnym poddaszem. Pałac podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem mansardowym o połaciach krytych dachówką ceramiczną z lukarnami. Elewacja frontowa 15 osiowa z 3 osiową, piętrową częścią środkową poprzedzoną czterokolumnowym portykiem toskańskim w wielkim porządku, wieńczonym belkowaniem oraz trójkątnym szczytem. We fryzie belkowania umieszczono inskrypcję z datą. Piętrowe skrzydła boczne 3 osiowe, dekorowane toskańskimi pilastrami narożnymi w wielkim porządku oraz pilastrami toskańskimi umieszczonymi w partii piętra. Prostokątne otwory okienne dekorowane profilowanymi opaskami okiennymi. Układ wnętrz dwutraktowy, w części północnej trzytraktowy. Całość skomponowana w duchu klasycystycznym i barokowym.

Park

Pozostałości po parku krajobrazowym.

Inne

Spichlerz z końca XIX w.
Gorzelnia z 2 poł. XIX w., wg projektu Kornelego Gabrielskiego, rozbudowana w 1893 roku, remontowana w 1945 oraz w 1956 roku.
Zespół folwarczny z XIX w., nr rej.: A-350 z 17.03.1992