Wilczogóra

Stan obecny

Dom opuszczony, u progu ruiny. Parku brak.

Historia

Dwór zbudowany zapewne ok. 1840 roku, gdy dobudowany został do istniejącego parterowego budynku dworskiego, zniszczonego podczas I wojny światowej. - Na pocz. XIX w. dobra Wilczogóra i Byczyna stanowiły własność Justyny Święcickiej, żony Michała Korwin-Kochanowskiego. Później właścicielami majątku zaostali wnukowie: Edward Dembowski oraz rodzeństwo Laura i Henryk Kamieńscy. W 1838 roku Wilczogórę z okolicami na publicznej licytacji kupił Władysław Miniewski, któremu przypisuje się wybudowanie zachowanej części. W roku 1862 dwór stał się własnością Ireneusza Radyszkiewicza, w 1879 roku po jego śmierci przeszedł na własność jego żony Karoliny z Miniewskich. W 1883 należał do Władysława Wołowskiego, w 1909 roku do Stefana Bolesława Otto. Pod koniec dwudziestolecia międzywojennego jego właścicielami stali się Wojciech i Marianna Durajowie, następnie Stanisław i Anna Durajowie, do których dwór należy do chwili obecnej. Po 1945 roku budynek czasowo mieścił szkołę. Został bardzo zdewastowany.

Opis

Budynek późnoklasycystyczny, wzniesiony na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu. Piętrowy, z trzema trójosiowymi elewacjami z jednoosiowymi ryzalitami pośrodku (od wschodu i od południa w ryzalitach balkony pierwszego piętra osadzone są we wnękach). Układ wnętrz dwutraktowy, częściowo przekształcony, z sienią od wschodu, z której schody prowadzą na pierwsze piętro. Dach czterospadowy kryty dachówką.