Słubice

Historia

Pałac został wybudowany przed rokiem 1789 dla Józefa Mikorskiego podkomorzego gostynińskiego, kasztelana rawskiego, hrabiego pruskiego oraz jego żony Krystyny z Miaskowskich. Projekt przygotował architekt Hilary Szpilowski. Następnie pałac należał do ich syna Jana Chryzostoma a dalej wnuka Romana. Do zakończenia II Wojny Światowej pałac jeszcze kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Po zakończeniu działań wojennych w pałacu ulokowano posterunek milicji a następnie szkoły. Po roku 1970 kiedy z pałacu wyprowadzono szkoły zabytek zaczął popadać w ruinę. W roku 1992 rozpoczął się gruntowany remont inicjowany przez nowego, prywatnego właściciela, który planuje przeznaczyć obiekt na cele turystyczne.

Opis

Pałac składa się z korpusu głównego i dwóch oficyn bocznych dostawionych do niego prostopadle i połączonych z nim za pomocą dwóch ćwierćkolistych galerii. Korpus główny murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, podpiwniczony, piętrowy, z poddaszem krytym dachem czterospadowym. Połacie pobite blachą. Elewacja frontowa 11 osiowa z 3 osiowym lekko wysuniętym poza lico elewacji ryzalitem, poprzedzonym portykiem złożonym z czterech półkolumn doryckich dźwigających fryz tryglifowy przechodzący w całą szerokość elewacji. Ponad nim trójkątny szczyt z dekoracją sztukatorską. Osie skrajne skomponowane w formie ryzalitów ujętych pilastrami doryckimi, wieńczone płaskimi ścianami attykowymi. Otwory okienne parteru wieńczone trójkątnymi naczółkami, w partii piętra osadzone w płaskich opaskach. Elewacja ogrodowa z dwoma wydatnymi ryzalitami skrajnymi połączonymi otwartym tarasem. Wystrój elewacji skomponowany za pomocą boniowanego przyziemia. Układ wnętrz dwutraktowy, w części południowej trzytraktowy. Na osi umieszczono eliptyczną sień z klatką schodową. W części północnej na parterze sala jadalna na piętrze sala balowa. W pomieszczeniach pozostały nisze po piecach zamknięte półkoliście albo koszowo oraz resztki dekoracji sztukatorskiej z I połowy XIX wieku.

Park

Rozległy park krajobrazowy. Na jej terenie znajduje się tak zwana Świątynia Milczenia zaprojektowana przez architekta Aleksandra d?Alfonce de Saint Omer?a dla hr. Jana Chryzostoma Mikorskiego. Skomponowana w typie antycznej świątyni greckiej. Murowana z cegły i otynkowana, posadowiona na planie kwadratu, poprzedzona czterokolumnowym portykiem.

Inne

Galerie murowane z cegły i otynkowane, posadowione na planie ćwierćkolistym. Skomponowane za pomocą półokrągło zamkniętych arkad oraz czworobocznych filarów dekorowanych pilastrami toskańskimi. Ponad belkowaniem umieszczono płaskie ściany attykowe. Tylne ściany nie zachowały się z wyjątkiem części przylegającej do północnej ściany korpusu głównego. Oficyny pierwotnie wykorzystywane były jako kuchnie i pokoje gościnne (prawa) oraz jako stajnia i wozownia (lewa). Murowane z cegły i otynkowane, posadowione na planie prostokąta, piętrowe, z poddaszem. Dachy dwuspadowe kryte wtórną papą. Elewacje skomponowane za pomocą nisz zamkniętych półkoliście, rozdzielonych szerokimi, boniowanymi lizenami.