Seroczyn

Historia

Dwór drewniany został wybudowany w I połowie XIX wieku dla Cieszkowskich. Wieś wzmiankowana już w I połowie XIV wieku, przechodziła wielokrotnie z rąk do rąk. W XIX wieku należała do Cieszkowskich i do Wernerów. W latach 30 tych XX wieku majątek należał do sukcesorów Edmunda Wernera. Po zakończeniu II Wojny Światowej we dworze ulokowała się szkoła rolnicza. W latach 90 mieszkania prywatne.

Opis

Dwór drewniany, konstrukcji zrębowej, posadowiony na kamienno- ceglanej podmurówce, otynkowany, parterowy, częściowo podpiwniczony, z poddaszem przekrytym dachem naczółkowym o połaciach pobitych blachą. Dwór wzniesiono na planie prostokąta. Elewacja frontowa 7 osiowa z drewnianym gankiem umieszczonym centralnie, złożonym z czterech drewnianych kolumienek, oraz trójkątnej ściany szczytowej z termalnym okienkiem oraz dwuspadowym daszkiem. Na elewacji bocznej umieszczono centralnie dodatkowe wejście o formie zamkniętej półkoliście. Po obu bokach drzwi umieszczono prostokątne otwory okienne. W ścianie półszczytowej okno termalne. Dachu o dość szerokich okapach wspartych na wysuniętych poza lico ściany belkach. Układ wnętrz dwutraktowy. Całość utrzymana w duchu klasycyzmu.

Park

Pozostałości po parku krajobrazowym oraz stara lipa posadowiona przed drewnianym dworem.

Inne

Oficyna drewniana z 1. poł. XIX w. Spichlerz z 1848 roku, przebudowano w 1962 roku.