Stolec

Stan obecny

Budynek barokowy w ruinie.

Historia

W średniowieczu istniał tu kamienny, murowany zamek z dwiema wieżami, otoczony murem i fosą. Został zniszczony podczas wojen husyckich w 1430 roku. Został potem częściowo rozebrany, prawdopodobnie w pobliżu ruin zbudowano w poł. XVI w. renesansowy dwór obronny, przebudowany w 1608 roku. Spalony 4 kwietnia 1656 roku. W 1729 roku nowy właściciel Johann Heinirich von Chruschwand, który odremontował stary dwór, potem też rozebrano niewielkie pozostałości po średniowiecznym zamku.
Na miejscu starego zamku postawiono nowy pałac w stylu barokowym, wykorzystując do budowy materiał z zamku średniowiecznego, ale budowy nie ukończono. A w 1773 roku rozebrano go i zaczęto na tym samym miejscu budować nowy i większy pałac.
W XIX w. dobudowano do pałacu wieżę, kaplice. - W 1558 roku całą wieś kupił Siegmund von Burghaus. Ponieważ jego potomek Nikolaus Joseph Silwius von Burghaus popadł w długi jego wierzyciele w 1729 roku sprzedali majątek J.H. von Chruschwandowi. Wdowa po nim wyszła za Fridricha Winchelma Ludwiga von Schalabrendorfa, któremu w wianie wniosła Stolec. Kolejnym właścicielem był Constantin von Schlabrendorf, zmarły bezdzietnie w 1858 roku. W 2. poł. XIX w. należał do Theresii von Harbuwal-Chamare de domo von Schlabrendorf, potem dzierżył go Felix von Harbuwal-Chamare. W końcu państwo niemieckie przejęło pałac w którym zorganizowano oficerską szkołę SA dla Obergruppe Schlesien. W końcu wojny pałac służył za składnice muzealną znalazły się tu zbiory Muzeum Zamkowego i Miejskich Zbiorów Sztuki we Wrocławiu. Od lata 1945 roku pałac zajmowała Armia Czerwona. Pałac częściowo uszkodzony po 1945 roku, a w 1978 roku rozebrano północna ścianę pałacu, wykorzystując materiał do budowy drogi.

Opis

Pałac murowany z cegły, otynkowany, zbudowany na planie prostokąta. Jest dwukondygnacyjny, nakryty wysokim dachem łamanym. Elewacja południowa pierwotnie siedmioosiowa, z centralnie położonym głównym wejściem, przyzdobionym balkonowym portalem. Elewacja z drugiej strony jest jedenastoosiowa, z centralnym trzyosiowym ryzalitem i dwoma wieżami po bokach. Ryzalit ma podziały pilastrowe i zwieńczony jest trójkątnym przyczółkiem. Zachowała się część detali architektonicznych: obramowania okien, dekoracje festonowe, boniowane lizeny. Układ wnętrz dwu- i trzytraktowy, w części pomieszczeń zachowane sklepienia.

Park

Park o powierzchni 5 ha jest zaniedbany. Otoczony jest kamiennym murem z bastejami. W centralnej części parku znajdują się ruiny barokowej wieży widokowej.

Inne

3 oficyny, nr rej.: 1868 z 11.10.1966
W pobliżu dwie oficyny mieszkalne, dawny dwór, neogotycki kościół filialny p.w. św. Jana Nepomucena i ruiny wieży widokowej. Przy wieży widokowej pozostałości zniszczonej oranżerii.