Opinogóra Górna

Stan obecny

Muzeum Romantyzmu.

Historia

Zameczek został wybudowany w latach 1828- 43 z inicjatywy gen. Wincentego Krasińskiego, który nabył miejscowy majątek w roku 1811. Zameczek był prezentem ślubnym dla jego syna Zygmunta ożenionego z Elizą Branicką w roku 1843. Przed samym ślubem zameczek był jeszcze rozbudowany od północy o dwa duże pomieszczenia. Po śmierci Zygmunta w roku 1859 majątek przeszedł w posiadanie jego syna Władysław a następnie w roku 1873 jego wnuka Adama zmarłego w 1909 roku. Po bezpotomnej śmierci Adama majątek przeszedł w posiadanie Józefa Krasińskiego z linii oboźnieńskiej, a dalej na jego syna Edwarda zmarłego w 1940 roku. Zameczek w roku 1894, w czasie kiedy majątkiem władał Adam Krasiński został odrestaurowany i częściowo przebudowany przez arch. Józefa Hussa. Artysta ten dodał między innymi schodkowy szczyt ze sterczynami nad portalem oraz na elewacji północnej. Ponowna restauracja miała miejsce w 1912 roku. W trakcie działań wojennych zarówno pierwszej jak i drugiej wojny światowej zabytek był niszczony. W latach 1958-60 miała miejsce odbudowa zameczku, podczas której pominięto niektóre przekształcenia dokonane w II połowie XIX wieku. W roku 1961 w budynku ulokowano Muzeum Romantyzmu. Muzeum posiada kolekcję pamiątek po epoce romantyzmu oraz po rodzinie Krasińskich. W latach 1973-74 zameczek przeszedł ponowną restaurację. W roku 1989 został odsłonięty pomnik Zygmunta Krasińskiego. W rok później włączono do kompleksu muzealnego odbudowaną oficynę zamkową. W latach późniejszych trwała odbudowa dworu Krasińskich.

Opis

Zameczek murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, z czterokondygnacyjną, ośmioboczną w przekroju wieżą dostawioną do południowo- zachodniego narożnika korpusu. Na elewacji południowej umieszczono portyk poprzedzony otwartym tarasem ograniczonym od południowego zachodu murem oporowym z blankowaniem. Budynek parterowy, podpiwniczony, z poddaszem przekrytym niskim dachem czterospadowym o połaciach krytych blachą. Wieża przekryta daszkiem pogrążonym. Otwory okienne zakończone ostrołukowo, umieszczone w profilowanych obramieniach z maswerkami. Gzyms wieńczący lunetowy z ostrołukowymi arkadami, ponad nim umieszczono ścianę attykową, która pierwotnie zdobiona była płycinami. Wieża w partii parteru dekorowana boniowaniem, w wyższych kondygnacjach została rozczłonkowana ostrołukowymi niszami. Zwieńczenie wieży otrzymało pinakle oraz żeliwną balustradkę. Wnętrza skomponowane za pomocą dwóch amfiladowych ciągów pomieszczeń przesklepionych. Całość skomponowana w duchu neogotyku.

Park

Park krajobrazowy został założony w I połowie XIX wieku i przekomponowany w roku 1895 przez Franciszka Szaniora według projektu Waleriana Kronenberga. Park został doszczętnie zniszczony w trakcie działań wojennych obu wojen światowych. Na terenie parku znajduje się między innymi neogotycka, marmurowa ławka wystawiona w roku 1832 przez Annę z Bronikowskich Załuską na przyjazd Zygmunta Krasińskiego z Genewy; pomnik wybudowany w roku 1838 przez Wincentego Krasińskiego dla upamiętnienia śmierci Bolesława IV- księcia mazowieckiego w Opinogórze w roku 1454. Pomnik skomponowany w duchu neogotyckim złożony z krzyża łacińskiego ustawionego na czworobocznym cokole.

Inne

Oficyna została wybudowana w roku 1828, w roku 1894 została powiększona o przybudówkę a w roku 1940 została pozbawiona wystroju architektonicznego oraz przekształcona. W latach 90 tych została odrestaurowana i odzyskała pierwotny wygląd. Oficyna murowana z cegły i otynkowana, posadowiona na planie prostokąta, piętrowa, podpiwniczona, z poddaszem przekrytym dachem czterospadowym o połaciach krytych dachówką ceramiczną. Układ wnętrz dwutraktowy. Wystrój elewacji skomponowany w stylu neogotyckim. Domek Podcieniowy został usytuowany przy samym wjeździe do parku i wybudowany w końcu XIX wieku. W roku 1967 odbyła się jego gruntowna restauracja. Budynek murowany z cegły i otynkowany. Parterowy z podcieniem umieszczonym na elewacji frontowej wspartym na czterech drewnianych słupkach. Całość przekryta daszkiem dwuspadowym z półszczytem wyposażonym w okap kryjący podcień na elewacji frontowej. Układ wnętrz jednotraktowy z korytarzem umieszczonym z boku. Całość skomponowana w duchu klasycyzmu.