Liw

Stan obecny

Muzeum.

Historia

Ruiny zamku wznoszą się na niewielkim wzniesieniu wśród nizinnego terenu, podmokłych łąk doliny Liwca, na skraju wsi. Obecna postać ruin, z całkowicie zrekonstruowaną wieżą bramną oraz dworem jest w dużym stopniu wytworem powojennych praca konserwatorskich. Murowany zamek powstał w miejscu wcześniejszego drewniano-ziemnego grodu pełniącego funkcję strażnicy przejścia przez Liwiec.
Zamek przed inkorporacją Mazowsza do Korony pełnił funkcję siedziby książęcej, później już w Koronie był miejscem rezydowania starostów. Warownia powstała z inicjatywy księcia Janusza I Starszego pod koniec XIV wieku. Zamek zbudowany z cegły na fundamentach z kamieni eratycznych. W trakcie budowy uległ jednak spaleniu i w pełni ukończony stanął dopiero w roku 1429.
Z tego roku zachował się dokument wystawiony księciu przez budowniczego Niclosa, autora również zamku w Ciechanowie- rachunek za przeprowadzenie prac. Na początku założenie zamkowe miało postać czworoboku zbliżonego do kwadratu o boku około 32 m, złożonego z murów obwodowych zwieńczonych krenelażem, trzyizbowego domu głównego posadowionego przy kurtynie północno wschodniej i stojącego vis a vis niego domu pomocniczego. W tym okresie wjazd ulokowany w kurtynie północno zachodniej poprzedzony był niską, czworoboczną wieżą, wydatnie wysuniętą poza lico murów obwodowych, wzmocnioną przed dwie narożne skarpy. W początku XVI wieku miała miejsce przebudowa zamku, której efektem stało się podwyższenie murów obwodowych, dodanie jednej kondygnacji domu głównego oraz zamurowanie wieży bramnej od strony dziedzińca.
Na lata 1549-70 przypadła kompleksowa przebudowa wieży. Podwyższono ją wówczas do wysokości czterech kondygnacji. Zaopatrzono w strzelnice umożliwiające obronę ogniową. Najwyższa kondygnacja wieży posadowiona była na planie wieloboku. W takiej formie zamek doczekał najazdu szwedzkiego w XVII wieku, w wyniku którego całkowitemu zniszczeniu uległ mniejszy dom obok którego zlokalizowany był spichrz. W miejscu zniszczonego domu, naprzeciwko pałacu gotyckiego w roku 1792 zbudowano dwór, pełniący rolę kancelarii starościńskiej.
Dwór niszczony był w latach 1846-1855. Jego odbudowa nastąpiła w latach 1957-1961. Jest to budynek murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta, podpiwniczony, parterowy z mieszkalnym poddaszem nakrytym dachem mansardowym. Połacie kryte dachówką ceramiczną. W dolnej połacie symetrycznie rozmieszczone barokowe lukarny. Elewacja frontowa dworu 5 osiowa z jednoosiowym, szerokim ryzalitem pozornym umieszczonym centralnie, przechodzącym w części poddasza w wystawkę.
W niej umieszczono dwa prostokątne otwory okienne a całość zwieńczona została wydatnym barokowym w obrysie szczytem. Wejście główne zwieńczone zostało naczółkiem w kształcie łuku odcinkowego. Całość skomponowana została w duchu baroku. Stylistyka dworu umieszczonego w bliskim sąsiedztwie gotyckich murów zamku, nadały mu niezwykła miękkość. Ceglany zamek został zabezpieczony przez Niemców w roku 1943-44. W roku 1945 został jednak doszczętnie zniszczony. Po wojnie nastąpiła jego przebudowa i częściowa rekonstrukcja.

Inne

Pozostałości ?domu większego?.
Pozostałości muru kurtynowego.