Krzesk

Stan obecny

Własność prawowitych właścicieli Marchockich.

Historia

Dwór został wybudowany w I połowie XIX wieku na polecenie rodziny Marchockich. W XIX wieku dwór był rozbudowywany a w wieku XX przekształcony. Pierwotnie dwór był jednorodną, prostokątną budowlą o cechach klasycystycznych. W II połowie XIX wieku do starego korpusu dodano piętrowy pawilon wyposażony w 4 kondygnacyjną wieże przekrytą spłaszczonym daszkiem. Jest to przykład powtarzającego się na ziemiach polskich zjawiska przemieniania klasycystycznej formy dwór w neorenesansowej formy nieregularnych willi włoskich. W wieku XX do korpusu głównego dodano szeroki portyk, dźwigający taras na wysokości piętra. Pod koniec lat 80 tych XX wieku dwór był silnie zdewastowany i zamieszkały przez lokatorów z przydzi ału. W 1990 roku dwór powrócił do prawowitych właścicieli - Marchockich.

Opis

Dwór murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na wydłużonym planie, o nieregularnej bryle, częściowo parterowy, częściowo piętrowy, z 4 kondygnacyjną, czworoboczną wieżą. Podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem czterospadowym o połaciach krytych blachą z lukarnami w formie łuku podkowiastego. Elewacja frontowa części parterowej, starego korpusu 9 osiowa z 3 osiowym, sześciokolumnowym portykiem toskańskim dźwigającym taras umieszczony przed wystawką. Taras otoczony tralkową balustradką. Wystawka wieńczona trójkątnym szczytem wyposażona w duży otwór okienny zamknięty półkoliście. Portyk poprzedza lekko wysunięty poza lico elewacji 3 osiowy ryzalit. Całość elewacji dekorowana boniowaniem pasowym oraz płaskimi opaskami okiennymi. Elewacja ogrodowa powiela schemat kompozycyjny elewacji frontowej, portyk zastąpiony jest drewnianym gankiem wspartym na 4 słupkach z licem w kompozycji serliany, z dekoracją snycerską w partii szczytu. Do prawej elewacji bocznej dobudowany piętrowe skrzydło dekorowane boniowaniem narożnym z żeliwnym balkonikiem umieszczonym na osi. Triada okienna piętra dekorowana odcinkowym naczółkiem. Od ogrodu w partii piętra dwa wysokie, prostokątne otwory okienne dekorowane prostymi naczółkami. W bryłę pawilony wtopiony czterokondygnacyjna, czworoboczną wieżę, przekrytą spłaszczonym daszkiem czterospadowym. Ostatnia kondygnacja wyposażona w prostokątne otwory okienne, poniżej otwory okienne zamknięte półkoliście. Część starsza, parterowa skomponowana w duchu klasycystycznym, nowsza w duchu neorenesansu. Całość przybrała formę nieregularnej willi włoskiej.

Park

Zachowała się brama wjazdowa i aleja grabowa skomponowana na osi, prowadząca do dworu. Na zachód od dworu pozostałości po parku krajobrazowym, coraz mniej czytelne symetrycznie rozmieszczone alejki oraz szpalery grabowe.

Inne

Dwie parterowe oficyny drewniane umieszczone po obu stronach podjazdu, dostawione prostopadle do dworu.