Korzkiew

Stan obecny

Własność prywatna. Centrum konferencyjne i hotel.

Historia

Ruiny zamku wznoszą się na wyniosłym cyplu wzgórza otoczonego zakolem rzeczki Korzkiewki. Na lata 1968-70 przypadły badania archeologiczne i architektoniczne przybliżające nieco zarys dziejowy i rozwój przestrzenny warowni. Początków zamku należy poszukiwać w III ćwierci XIV wieku, kiedy to Jan z Syrokomli, późniejszy jego fundator, po upadku zamku w Białym Kościele zakupił w 1352 roku miejscowe ziemie pod przyszłą inwestycję. Fundator zamku pełnił w latach 1346-65 funkcję podsędka a w latach 1358-61 sędziego krakowskiego. Od 1385 roku potomkowie Jana wymieniani są już w dokumentach jako pochodzący z Korzkwi. Istnienie zamku dokumentują również liczne pisma, między innymi: w 1388 roku wspomniany jest burgrabia, w 1400 i 1447 roku wymieniane jest castrum. W latach późniejszych warownia wielokrotnie zmieniała właścicieli. Należała kolejno do: Szczepana Świętopełka z Irządz, mieszczanina krakowskiego Piotra Krupki. W XVI wieku zamek przechodził z rąk do rąk, kolejno należał do: Zborowskich, Ługowskich, Jordanów, Wesslów. W XIX wieku zamek zaczął popadać w ruinę jednak kilkakrotnie podejmowano inicjatywy jego restauracji. W roku 1997 właścicielem zamku stał się Jerzy Donimirski.
Najstarszą częścią zamku, jeszcze XIV wieczną jest wieża obronno mieszkalna zlokalizowana na środku cypla i otoczona od strony płaskowzgórza suchą fosą. Budowla ta wzniesiona została z kamienia, posadowiona na planie prostokąta o wymiarach 9,5 m/12 m, wolnostojąca, podpiwniczona, piętrowa, grubość murów dochodziła do 2,5 m. Budynek wyposażony był w wąskie strzelnice, które do naszych czasów przetrwały w elewacji południowej i zachodniej. W następnym etapie budowy wieża zyskała wielobocznie załamujący się mur obwodowy, który od strony południowej utworzył coś na kształt dziedzińca wewnętrznego. Wejście główne na dziedziniec umieszczono w południowej części owego muru. Na XV wiek datowane są dwie prostokątne baszty dostawione do zewnętrznego lica południowego odcinka muru obwodowego. Na przełom XV i XVI wieku przypadła budowa od strony północno wschodniej klatki schodowej i przybudówki o charakterze gospodarczym. Większe przekształcenia zamku przypadają na IV ćwierć XVI wieku i prowadziły do nadania warowni charakteru bardziej mieszkalnego. Wymieniono wówczas budulec ściany północnej i zachodniej z kamienia na cegłę, do skrzydła północno wschodniego dostawiono czterobiegową klatkę schodową. Sala parteru oraz piwnica skrzydła północno wschodniego została nakryta sklepieniem kolebkowym. Na frontowej elewacji dobudowana została również piętrowa loggia a na tylnej pomiędzy dwoma skrzydłami zostało założone zaplecze gospodarcze. W tym samym okresie powstał piętrowy budynek bramny. Dalsze przekształcenia nie zatarły już ukształtowanego układu przestrzennego tej XVI wiecznej fazy budowy.

Park

Park, XVII-XIX w.