Lipinki Łużyckie
Województwo:lubuskie
Powiat:żarski
Gmina:Lipinki Łużyckie
Rodzaj obiektu:Pałac
Stan obecny
Po II wojnie majątek w Lipinkach Łużyckich, jak inne, upaństwowiono. Pałac użytkowany był na biura i cele rekreacyjne. W latach 1987-1988 przeprowadzono kompleksowy remont obiektu. Od wielu lat pozostawał nieużytkowany i niekonserwowany. Pałac obecnie w rękach prywatnych. Nowe pokrycie dachowe, elewacja w remoncie.Historia
Pałac z XIX w.
Najpóźniejsza, trzecia rezydencja w Lipinkach Łużyckich zlokalizowana jest w północnej części miejscowości, na obszarze historycznie należącym do tzw. Lipinek Dolnych. Niewielki pałac wybudowany zastał na terenie parku położonego na wschód od folwarku i XVIII-wiecznego dworu wzniesionego przez von Blankensteinów. Historia pałacu ściśle wiąże się z historią dworu Blankensteinów, gdyż obie leżą w obrębie tego samego majątku.
Neoklasycystyczny pałac został wybudowany około 1860 roku, przypuszczalnie kiedy majątek stanowił własność rodu von Schlichting. Nie wiadomo jaką funkcję miała pełnić rezydencja, pałacu letniego czy też nowej siedziby właściciela. Brak również informacji dotyczących kolejnych mieszczańskich dysponentów lipińskiej posiadłości. Wiadomo tylko, że w 1885 roku właścicielem folwarku był Moritz Borsdorff.Opis
XIX-wieczna rezydencja jest obiektem murowanym z cegły pełnej, otynkowanym, z pokryciem dachowym z dachówki ceramicznej karpiówki. Budowla założona jest na planie prostokąta, z elewacją frontową zwróconą w kierunku północnym. Rzut urozmaicony jest ryzalitami artykułującymi elewacje północną i południową oraz tarasem o falistym wykroju, poprzedzonym wachlarzowymi schodami. Dwukondygnacyjna bryła posadowiona jest na wysokich piwnicach i nakryta czterospadowym dachem z wystawkami. Elewacje posiadają dość bogatą dekorację architektoniczną opracowaną w tynku. Pięcioosiowa fasada zakomponowana jest symetrycznie. Jej część środkową podkreśla trzyosiowy ryzalit mieszczący wejście główne do pałacu. Wejście zdobi portal złożony z gładkich pilastrów dźwigających zwieńczenie w formie odcinka belkowania. Podziały horyzontalne fasady wyznaczają gzymsy: profilowany cokołowy, gładki podokienny oraz wąski gzyms oddzielający niskie pseudomezzanino. Lico ściany pierwszej kondygnacji opracowane jest w formie płaskich bonii pasowych. Narożniki elewacji i ryzalitu akcentują wypukłe bonie z ciosów. Prostokątne otwory okienne pierwszej kondygnacji, podparte na wydatnych parapetach, ujęte w profilowane obramienia, wieńczy masywny naczółek z kluczem. Otwory okienne drugiej kondygnacji, w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, ujęte są w profilowane opaski zdobione motywami liścia akantu, wolutami i muszlą. Pozostałe elewacje, boczne - dwuosiowe, tylna - pięcioosiowa, pod względem dekoracji architektonicznej i podziałów, opracowane zostały analogicznie do fasady. Elewacja tylna, południowa, w części środkowej zaakcentowana została jednoosiowym ryzalitem mieszczącym wyjście, przez taras, do parku. Otwór drzwiowy ujęty jest w monumentalny portal kolumnowy. Nad wejściem umieszczone jest szerokie okno flankowane dwoma pilastrami podpierającymi odcinek belkowania ozdobiony konchą oraz dwiema wazami. Wyżej, w połaci dachowej mieści się większa od pozostałych wystawka zwieńczona trójkątnym naczółkiem z kartuszem i ornamentem roślinnym. W pałacu zachowała się w stanie szczątkowym stolarka okienna i drzwiowa z czasu budowy obiektu.
Inne
Opisy wykorzystano ze strony http://www.lwkz.pl/monument/show/id/486/letter/l dodał Jerzy M. poskiezabytki.pl
Komentarze
Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.