Miłaków

Stan obecny

Własność prywatna. Obiekt wymaga remontu.

Historia

Dwór w Miłakowie otoczony suchą fosą połączony jest z podwórzem gospodarczym mostem z ceglaną balustradą, odgrodzony od niego ceglanym płotem. Dzisiejsza budowla powstawała w kilku etapach. Przypuszczalnie na przełomie XIV i XV w. wzniesiono gotycką wieżę, która była otoczona fosą. Właścicielami wsi w tym czasie była rodzina von Unruh (XIV w.), później, od połowy XV rodzina von Berge. W latach 1474-1561 majątek posiadali von Schweidnitzowie, a po nich (1561 ? 1651 r.) von Schöneichowie, kiedy to (1. poł. XVI w.) dwór rozbudowano. Dodano od frontu trakt, przy narożniku fasady wieżę oraz przybudówkę.
W latach 1651-1763 majątek był w rękach jezuitów, po czym wrócił do Schöneichów, którzy władali nim do 1945 roku. W połowie XVII w. oraz na przełomie XVIII i XIX zmieniono układ wnętrza, zaś w latach 1885-1900 miała miejsce gruntowna przebudowa dworu. Budynkowi nadano cechy stylu neorenesansowego. Położono nowy, mansardowy dach z lukarnami, rozebrano drugą kondygnację oraz najwyższą partię wieży, a także zmieniono wystrój fasady. Po roku 1945, dwór został znacjonalizowany i przeszedł w zarząd PGR, a mieściły się w nim pomieszczenia administracji gospodarstwa i mieszkania służbowe. W latach 70-tych przeprowadzono remont kapitalny obiektu, łącznie z adaptacją wnętrz. Następnie obiekt przejęła Agencja Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa; został sprzedany w roku 2007 prywatnemu inwestorowi. Obecnie jest nie użytkowany, a jego nowy właściciel nie podjął jeszcze prac adaptacyjnych.

Opis

Parterowy budynek założony na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, z użytkowym poddaszem oraz wysokimi piwnicami, przykryty dachem czterospadowym z lukarnami. W północnym narożniku fasady dostawione, dwie przybudówki z których jedna jest niską, dwukondygnacyjną wieżą zamkniętą dachem płaskim. Naroża budowli, od strony południowej, zostały wsparte dwoma przyporami. Elewacja frontowa jest siedmioosiowa, a dwie północne osie to okno przybudówki oraz okno wieży. Otwór wejściowy z dwóch stron podkreślony został dwoma parami pilastrów, z czego jeden w parze jest gładki a drugi zdobiony motywem rautu. Pilastry wspierają gzyms oraz dwa małe, analogiczne pilastry flankujące prostokątną płycinę zaś całość zwieńczona naczółkiem. Do wnętrza prowadzą drewniane, dwuskrzydłowe drzwi. Pozostałe elewacje zakomponowane niesymetrycznie ? tylna trzyosiowa, boczna (południowa) czteroosiowa, zaś boczna (północna) trzyosiowa. Otwory okienne prostokątne umieszczone we wnękach obwiedzionych płaską opaską, zamkniętych łukiem odcinkowym. Otwory okienne wieży nie posiadają wnęk. Druga kondygnacja wieży oraz naroża dworu zostały ozdobione boniowaniem. Detal architektoniczny elewacji to gzyms kordonowy umieszczony pomiędzy kondygnacjami fasady wieży, podwójny gzyms wieńczący oplatający budynek, w którym umieszczono niewielkie, okrągłe okienka. Połacie dachu przepruwają wystawki nawiązujące detalem architektonicznym do portalu. Nad dachem przybudówki prosta facjatka. Wysokie piwnice zostały przesklepione kolebkowo.

Park

Park z XVI-XVIII w.

Inne

Zespół obwarowań ziemno-wodnych z XVI-XVIII w.
Renesansowy kościół pw. św. Bartłomieja - z XVI w. z barokowym wnętrzem.

tekst: koci pazurek 2010