Łagów

Historia

Zamek wraz z miastem stanowi jednej z najlepiej zachowanych i najpiękniejszych założeń urbanistycznych zachodniej Polski. Powstanie zamku związane jest z powstanie w połowie XIV wieku komandorii joannickiej. W roku 1299 zamek wymieniony w dokumencie jako castrum Lagowe przeszedł w posiadanie w postaci lenna od margrabiów brandenburskich rycerzy Alberta i Henryka Klepiczów.
Pierwsza posiadłość lokalizowana jest w przesmyku między jeziorami Łagowskim i jeziorem Trześniów albo w obrębie grodu na tzw. Sokolej Górze, zlokalizowany przy brzegu jeziora Trześniów. W roku 1347 miejscowe ziemie przeszły w posiadanie joannitów i to z nimi wiązana jest fundacja zamku powstałego na sztucznie usypanym wzniesieniu w przesmyku między jeziorami.
W obrębie przesmyku w późniejszym okresie rozwinęła się osada otoczona w XV wieku fortyfikacjami z dwiema bramami: Marchijską od południowego zachodu oraz Polską od południowego wschodu. Fortyfikacje poprzedzone były strumieniem łączącym oba zbiorniki wodne. Datowanie zamku różni się w zależności od badaczy. Z. Radacki widział by jego budowę w połowie XIV wieku. M. Machowski przesuwa wzniesienie warowni na III ćwierć XVI wieku a do 1370 roku datuje wzniesienie ceglanego, trapezoidalnego założenia o wymiarach około 30/33,7 m. Założenie wyposażone było w dwukondygnacyjny dom główny, wymiarów 8/27 m, zlokalizowany od zachodu oraz wieże posadowioną na planie kwadratu o boku 8,5 m, w narożniku południowo wschodnim.
W domu głównym umieszczono od południa refektarz od północny zaś mieściła się kaplica. Wschodnia kurtyna w sąsiedztwie wieży wyposażona była w bramę główną. Pod koniec XIV lub na początku XV wieku powstał zewnętrzny, ceglany obwód obronny posadowiony na planie o bokach 70 m, wysokości 9 m. Charakterystyczne zwieńczenie w postaci machikuł pochodzi już z XVI wieku. Mur ten pełnił dwojaką funkcję. Z jednej strony miał uzasadnienie militarne, z drugiej stanowił przeciwwagę dla sztucznie usypanego wzniesienia zamku. Obwód obronny wyposażony została od północny i zachodu w dwie basteje.
Na początku XVI wieku wieża została podwyższona do wysokości 24 m, zbudowano również basztę bramną. W końcu XVI wieku powstał budynek północny, w II połowie XVII wieku budynek południowy. W roku 1712 zbudowano wąski trakt wschodni mieszczący klatkę schodową. W XVIII i XIX wieku zamku nie ominęły dalsze przekształcenia i modernizacje. W latach 1966-71 odbyły się prace prowadzące do zmiany funkcji zamku na hotel. W roku 1969 w parku przy zamkowym zbudowany został amfiteatr.

Inne

Autorem czterech zdjęć z roku 2017, jest p. Terenia.