Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Klenica
2014, zdjęcie Michał Spychała
Miniatura KlenicaMiniatura KlenicaMiniatura KlenicaMiniatura KlenicaMiniatura KlenicaMiniatura KlenicaMiniatura Klenica

Zdjęcie archiwalne

Miniatura Klenica
Zdjęcie Joanna Kwoka

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Michał SpychałaJoanna Kwoka

Klenica

Województwo:lubuskie
Powiat:zielonogórski
Gmina:Bojadła
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy, k. XVIII, 2 poł. XIX w., nr rej.: 3244 z 9.06.1992
Park:nr rej.: 3181 z 3.08.1981

Stan obecny

Obecnie budynek jest użytkowany i pełni funkcje mieszkalne.

Historia

Pierwotny dwór w Klenicy spłonął w 1690 r. kiedy dobra te były własnością zakonu jezuitów (otrzymali je na mocy testamentu Ernsta barona von Sprintzensteina). Nowy dwór został wzniesiony w 1693 r. wraz z nowymi budynkami gospodarczymi i pełnił rolę domu gościnnego dla pielgrzymów. Od roku 1776, po rozwiązaniu przez papieża zakonu jezuitów majątek przeszedł pod zarząd kamery królewskiej, by zostać sprzedanym w 1787 r. księciu kurlandzkiemu, Ernestowi Johanowi von Biron. Majątek pozostaje w rękach rodziny Biron, by po śmierci Pauliny markizy de Castellane (prawnuczki barona), trafić pod zarząd jej zięcia, Antoniego Wilhelma księcia Radziwiłła, który okresowo mieszkał w dworze, aż do wybudowania w pobliżu pałacu myśliwskiego (1884 r.). Dwór został przebudowany i zaadaptowany na mieszkanie pracowników majątku. Zmieniony zostaje dach z czterospadowego na dwuspadowy i przeniesione główne wejście ? umieszczone od strony dziedzińca. W roku 1891 majątek przechodzi we władanie Marii Doroty, żony księcia Radziwiłła. Księżna w testamencie zapisuje majątek Stanisławowi Wilhelmowi Radziwiłłowi, lecz po jej śmierci, z powodu posiadania przez Stanisława Wilhelma rosyjskiego obywatelstwa, nie może on przejąć majątku położonego na terenie Państwa Pruskiego. Posiadłość została oddana w przymusowy zarząd, a po śmierci księcia Radziwiłła sprzedana w 1922 r. Śląskiemu Towarzystwu Ziemskiemu, które zbyło część majątku wraz z pałacem Johanowi Jackobowi Bowinckel z Berlina. Po wojnie majątek znacjonalizowano, a dwór przeznaczono na mieszkania dla pracowników PGR-u.

Opis

Dwór zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, przykryty dwuspadowym dachem z lukarnami i powiekami. W elewacji frontowej (od strony podwórza) centralnie umieszczony pseudoryzalit z portalem nad którym umieszczono kamienną tablicę z herbem księżnej Doroty de Talleyrand ? Perigord. W elewacji tylnej, która do przebudowy mającej miejsce pod koniec XIX w., pełniła rolę fasady dworu, centralnie umieszczony ryzalit zwieńczony trójkątnym tympanonem. W przyziemiu ryzalitu wejście do budynku flankowane boniowanymi pilastrami zakończonymi kapitelami podtrzymującymi naczółek. Na wysokości drugiej kondygnacji dwie półkoliście przesklepione wnęki. Na elewacji bocznej (południowej) zegar słoneczny wykonany w technice sgraffito umieszczony na wysokości piętra, pomiędzy oknami. Elewacje wieńczy szeroki profilowany gzyms. Otwory okienne prostokątne. Naroża budynku podkreślają gładkie pilastry.

Park

Park krajobrazowy założony w latach 1880-1890 z 23 gatunkami krzewów i drzew oraz głazami narzutowymi. W parku połączone kanałami zbiorniki wodne z wyspami.

Inne

Pałac wybudowany w roku 1884 dla Antoniego Wilhelma księcia Radziwiłła.
Dom Gościnny jezuitów (?pałac?), nr rej.: 1940 z 21.04.1971
Trzynawowy kościół klasycystyczny z 1793 roku.
Klasycystyczna, parterowa, nakryta dachem mansardowym dawna szkoła z 1 poł. XIX w.
Część zabudowy mieszkalnej wsi z XIX i pocz. XX w.

tekst: koci pazurek 2010

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.