Iłowa

Stan obecny

Obecnie w pałacu mieści się szkoła

Historia

Późnorenesansowy pałac zbudowany został w Iłowej w 1626 r. na murach poprzedniego założenia dla Krzysztofa von Schellendorf. Dziś jest to trzon pałacu. W poł. XVII w. przechodzi Iłowa w ręce von Promnitzów. W poł. XVIII w. zostaje dobudowane barokowe skrzydło. Po śmierci ostatniego z Promniców majątek przechodzi przez wiele rąk. W latach 1860 ? 1905 przebudowywany. Skrzydło boczne otrzymało wieżę , zmieniono kształt dachów, dostawiono tarasy. W roku 1902 rezydencję kupił hrabia Rzeszy Niemieckiej Friedrich Maximilian von Hochberg, który również rozbudowywał pałac. Podwyższono skrzydło boczne i dobudowano wieżę od strony północnej. Został przekształcony wystrój wnętrz. Zajmował się nim prof. Philippi, zaś sztukaterie wykonał C. Giovanette. Po 1945 r. majątek został znacjonalizowany. Obecnie w pałacu mieści się szkoła.

Opis

Otoczony kanałem pałac składa się z dwóch brył założonych na planie prostokąta i ustawionych do siebie pod kątem prostym. Starszej części renesansowej, która stanowi trzon budowli i podłużnego skrzydła barokowego. Razem bryły tworzą plan litery L. Część główna jest trzykondygnacyjna. Do elewacji frontowej, na odcinku środkowych trzech osi dostawiono, wysuniętą przed lico fasady, wieżę. W przyziemiu wieży umieszczono wejście główne ozdobione renesansowym, bogato rzeźbionym portalem. Przed wejściem dwie kolumny wspierające czterospadowy ?chiński? daszek. Otwory okienne prostokątne, ujęte w opaski, od góry zostały ozdobione profilowanymi gzymsami. Na odcinku elewacji wieży, na wysokości dwóch pierwszych kondygnacji okna niższe, niż w elewacji frontowej bryły głównej. Okno położne centralnie nad portalem flankowane lizenami, które łączą się nad oknem piętra tworząc wyrobioną w tynku arkadę z profilowaną archiwoltą, pod którą został umieszczony herb rodziny von Schellendorf. Na wysokości kondygnacji trzeciej środkowe okno również ujęte arkadą, a pod nią kartusz herbowy Maksymiliana hrabiego von Hochberg. Na wysokości okapu dachu bryły głównej elewacja wieży zamknięta została profilowanym gzymsem. Wieża została nakryta ośmiobocznym hełmem z latarnią. Elewacja północna poza częścią do której dostawiono wieżę, na wysokości przyziemia boniowana z otworem wejścia gospodarczego, który został ozdobiony płaskorzeźbionym fryzem oraz gzymsem wspartym na konsolkach. Parter i pierwsze piętro oddziela gzyms międzykondygnacyjny. Czteroosiowa elewacja południowa budynku głównego zakomponowana została niesymetrycznie. Na piętrze umieszczono balkon wsparty na zworniku wychodzącym z archiwolty ozdabiającej, znajdujące się w przyziemiu okno. Otwór okienny balkonu ozdobiony analogicznie do umieszczonego w przyziemiu. Pozostałe otwory okienne przyziemia i pierwszego piętra prostokątne, ujęte w profilowane opaski. W dachu, doświetlające poddasze, wole oko. Na wysokości pierwszego piętra znajduje się zegar słoneczny.
Nowsze skrzydło, barokowe, jest dwukondygnacyjne, z użytkowym poddaszem, z dostawioną od strony północnej dekoracyjną wieżą, przykryte mansardowym dachem z lukarnami. Elewacje skrzydła zostały podkreślone pilastrami, których głowice zdobią płaskorzeźbione liście akantu. Elewacja wieży ozdobiona analogicznymi pilastrami oraz lizenami z tarasem z tralkową balustradą. Otwory okienne skrzydła prostokątne, obwiedzione profilowanymi opaskami zwieńczonymi zwornikami. Pod oknami wieloboczne płyciny.

Park

Park otaczający pałac od północy, południa i wschodu był tworzony w kilku etapach. XVII wieczny ogród angielski został powiększony przez Friedricha Maximiliana von Hochberga o założenie parkowe z ogrodem w stylu francuskim, japońskim i chińskim. Na jego terenie do dziś rosną liczne okazy starodrzewia, krzewów ozdobnych i rododendronów. Na terenie parku sztuczne jeziorko z wysepkami.

Inne

Folwark ? budynki gospodarcze rozmieszczone w kształcie litery L.
Budynek dawnego zajazdu (XVIII w.)
Zabytkowa zabudowa rynku (XVIII w.)
Dawny kościół ewangelicki z 1725 r. zaprojektowany przez Giovanniego Simonetti, dzisiaj Kościół Najświętszego Serca Jezusa.