Mysłakowice

Stan obecny

Po rozwiązaniu pruskiego majoratu koronnego w roku 1909 dobra przeszły pod zarząd starostwa powiatu jeleniogórskiego. W latach 20. dobra w Mysłakowicach podzielono. Podczas II wojny w pałacu znajdowała się siedziba S.A. a po zakończeniu działań wojennych dowództwo ochrony armii radzieckiej . Po 1945 założenie pałacowo-parkowe miało różnych właścicieli m.in. Lasy Państwowe i PGR. Pałac był kilkakrotnie przebudowywany i restaurowany ... Obecnie w pałacu znajduje się Zespół Szkół - Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Mysłakowicach., co uchroniło pałac przed dewastacją.

Historia

Pierwsza wzmianka o Mysłakowicach pochodzi z XIV w. Pałac w Mysłakowicach na przestrzeni lat wraz ze zmianą właścicieli zmieniał również style architektoniczne. I tak, zbudowany najpewniej w XVIII w. dla rodziny von Lakckreuth., pierwotnie był barokową, prostą, dwukondygnacyjną budowlą na planie literyPierwsze wzmianki na temat mysłakowickich dóbr lennych pochodzą z roku 1385. Jako właścicieli wymienia się braci von Kolberg. Między wiekiem XIV a XVI w Mysłakowicach rządziły dwie rodziny: von Stange i von Zedlitz. Majątek mysłakowicki w latach 1593-1759 należał do von Reibnitzów. Pałac w Mysłakowicach wzniesiono ok. pierwszej połowy XVIII w., a zlecenie budowy przypisuje się Maksymilianowi Leopoldowi von Reibnitz. Przebudowa nastąpiła w 1816 na zlecenie kolejnego właściciela - hr. Augusta Neidharda von Gneisenau. Autorem klasycystycznej przebudowy był Josef Carl Raabe. Zmian dokonano w elewacji, nadbudowano mezzanino, na dachu skrzydła frontowego wzniesiono kryty kopułą belweder, zbudowano ogród zimowy z tarasem
Po śmierci von Gneisenaua, posiadłość odkupił w roku 1831 król pruski Fryderyk Wilhelm III i przekształcił ją w rezydencję cesarską. W latach 1832-1835 pałac przebudował stylistycznie Karol Fryderyk Schinkel. W trakcie przeprowadzanych prac zmianom poddano układ wnętrz. Pozostałe prace można zaliczyć do kosmetycznych - tyczyły się wystroju wnętrz oraz zmiany kolorystyki elewacji. Ówcześnie wokół pałacu utworzono rozległy park krajobrazowy, którego projektantem był Peter Joseph Lenne.
Mysłakowicką posiadłość po śmierci Fryderyka Wilhelma III odziedziczyła wdowa Augusta von Harrach, która odsprzedała pałac w 1840 następcy tronu Fryderykowi Wilhelmowi IV. Nowy właściciel zlecił gruntowną przebudowę obiektu, której autorem był uczeń Schinkla, August Stüler. Rezydencję przebudowano w stylu neogotyckim. Pałac powiększono: wzniesiono wieżę, wielką jadalnię w osobnym skrzydle, przebudowano dachy i elewacje oraz zmieniono układ pomieszczeń.

Opis

Pałac jest założony na planie zbliżonym do podkowy. W fasadzie południowej, między dwoma bocznymi ryzalitami wbudowany jest dwukondygnacyjny pawilon wejściowy z tarasem. Do lewego ryzalitu dobudowana jest parterowa sala balowa założona na planie prostokąta. Od zachodu do pałacu przylega wieża na planie ośmiobocznym, zwieńczona blankowaną platformą. Całość kryta jest płaskim dachem. W pobliżu pałacu znajdują się liczne budynki gospodarcze. Całość otoczona jest rozległym parkiem krajobrazowym. Na neogotycki wystrój składają się łuki Tudorów w obramieniach, krenelaże i wieżyczki w narożach.

Park

Przy pałacu znajduje się 13-hektarowy park z cennym drzewostanem oraz stawem.

Inne

W Rejestrze Zabytków - zespół pałacowy, 1 poł. XIX:
- pałac, nr rej.: 639/J z 13.05.1980
- park, nr rej.: A/5374/508/J z 7.12.1977