Surhów

Stan obecny

Dom Pomocy Społecznej.

Historia

Pałac z lat 1813-1819.
W latach 1813 ? 1819 Paweł Cieszkowski wraz z żoną Zofią z Kickich wybudował w Surhowie swoją siedzibę w postaci pałacu, którego wnętrza zdobione są polichromią wykonaną w latach 1818 ? 1820 przez Mikołaja Montiego.
Budynek ten jest jedenastoosiowy, o planie prostokąta, parterowy, z trójosiową częścią środkową, piętrową, wzniesiony na wysokich piwnicach w częściach bocznych pałacu. W wyniku porozumienia między Polskim Czerwonym Krzyżem a Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, zostaje rozwiązany problem ociemniałych inwalidów wojennych. Ówczesny prezes PCK w Lublinie, pan Ludwik Christians, po rozmowie z kierowniczką placówki Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Żułowie, siostrą Joanną Lossow, tworzy przy jej pomocy, w oddalonym od Żółowa o 8 kilometrów Surhowie schronisko dla ociemniałych. W opustoszałym po zawierusze wojennej dworze państwa Skolimowskich pojawiają się pierwsi, dobrze zrehabilitowani niewidomi w charakterze instruktorów.
Placówka ta jednak nie istnieje zbyt długo. Spowodowały to problemy finansowe, brak porozumienia z Polskim Czerwonym Krzyżem. Tak więc Szkoleniowy Zakład dla Ociemniałych zostaje przeniesiony do Wielkopolski na jesieni 194 r.
W zwolnionych pomieszczeniach dworu w Surhowie zostaje umiejscowiony ?Państwowy Zakład Specjalny dla Nieuleczalnie Chorych?.

Park

Park krajobrazowy z ok. poł. XIX w.

Inne

Lodownia, gorzelnia, magazyn, 2 czworaki.