Wrocław - Leśnica

Stan obecny

Centrum Kultury \"Zamek\"

Historia

Pałac, (pl. Świętojański 1), zbudowany w latach 1735-1740. - W 1. poł. XV w. zbudowano na miejscu zamku Piastów nowy, murowany o trzech. W 1428 i 1459 roku podczas wojen husyckich uległ on zniszczeniu, lecz wkrótce został odbudowany. W XVI w. zamek przebudowano na renesansową rezydencję, zaś w 1610 roku Heinrich von Hörnig ufortyfikował go. W 1633 roku podczas wojny trzydziestoletniej zamek został spalony. W latach 1735-1740 dokonano gruntownej przebudowy zamku na barokowy pałac wg projektu Christopha Hacknera. Skrzydło północne złączono z południowym, całość zaś przekryto dachem mansardowym. Ujednolicono również elewacje. Kolejna przebudowa nastąpiła w latach 1752-1757 za Ferdinanda von Mudracha.
Wnętrzom nadano wówczas cechy fryderycjańskiego rokoka. W pracach brali udział: kamieniarze - Hans Georg Orth z Wrocławia i Heinrich Calame (Calaume) z Poczdamu, snycerz Eibisch, sztukator Christian Adam Koch, znany rzeźbiarz z Wrocławia Johann Albrecht Siegwitz. Wybudowali oni kilkanaście pieców, dodali stołom marmurowe blaty. Dobudowano także zachodnie skrzydło. Przed 1800 rokiem fosy zostały zasypane, a część obwarowań zburzona. Między 1836 a 1941 rokiem miała miejsce przebudowa wnętrz, zwłaszcza na piętrze. \\\\\\\\\\\\\\\"Mała jadalnia\\\\\\\\\\\\\\\" uzyskała wtedy wystrój klasycystyczny z wedutami Wrocławia, namalowanymi przez Heinricha Boshardta z Zurychu. W 1900 roku część fos została odkopana, zbudowano także pseudoobronny mur z blankami przy parkowym wejściu, wykonano również balustrady tarasów nad bastejami i kazamatami. Po 1935 roku miała miejsce renowacja obiektu - w jednej z sal urządzono wówczas ekspozycję pamiątek związanych z postacią króla Fryderyka II Wielkiego. Od roku 1945 zamek był poważnie niszczony. W 1953 roku uległ pożarowi.
Planowana rozbiórka nie doszła do skutku i budowlę odremontowano w latach 1959-1963. Pożar zniszczył jednak całkowicie zabytkowe wnętrza. W 1995 roku poddano remontowi elewacje pałacu. - W roku 1494 dobra przeszły w ręce patrycjuszowskiej rodziny von Hörnigów z Wrocławia. W 1651 roku właścicielem majątku stał się Horatius von Forno, w roku 1715 Raymund von Stillfried. Kolejne lata przyniosły wielokrotne zmiany właścicieli. W 1733 roku właścicielem dóbr stał się wrocławski klasztor Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą.
W 1836 roku pałac nabył Carl von Wylich und Lottum. Umierając w 1841 roku pozostawił swój majątek synowi Hermannowi Friedrichowi. W latach 1849-1876 budowla należała do jego syna Moritza, a w latach 1876-1907 Wilhelma, który pozostawił ją trzeciej ze swoich pięciu córek, Wiktorii. Poprzez małżeństwo zamek przeszedł wówczas w ręce barona Ludolfa von Veltheim-Lottum, którego herb widnieje nad głównym wejściem. Baron był ostatnim niemieckim właścicielem dóbr. Obecnie w pałacu mieści się dom kultury.

Opis

Budowla barokowa, murowana z cegły, otynkowana, ma dwa skrzydła. Jest trzykondygnacjowa i podpiwniczona. Przykrywa ją wysoki mansardowy dach. Wybudowana na planie czworoboku z półokrągłymi wieżyczkami w narożach, o stożkowych zadaszeniach. Elewacje dzielone są pilastrami w wielkim porządku.

Park

Park z pocz. XIX w. Po północnej stronie pałacu rozciąga się park wzdłuż rzeki Bystrzyce, założony wg projektu Józefa Piotra Lenné. Po 1945 roku był on poważnie zniszczony, obecnie poddawany jest rekonstrukcji. Rosną w nim zabytkowe dęby.

Inne

Dokoła pałacu bastejowe fortyfikacje ze strzelnicami tworzą taras.