Janowice Wielkie - Zamek Bolczów

Stan obecny

Trwałe ruiny na szlaku turystycznym.

Historia

Zamek janowicki jest przykładem średniowiecznej warowni wyżynnej rozbudowywanej w kilku etapach i wykorzystującej warunki terenowe. W tym przypadku jest są to malownicze formacje skalne. Zamek powstał przed 1375 roku z inicjatywy ochmistrza książąt świdnickich Mikołaja Bolcze. W roku 1433 w trackie wojen husyckich zamek został zniszczony przez mieszczan świdnickich. W latach późniejszych dźwignięto go jednak ze zniszczeń i rozbudowano a prace zainicjowane w latach 1517-18 przez Hansa Dippolda von Burghausa przyniosły mu świetność. Na lata 1537-43 przypada okres kiedy właścicielem zamku był Just Dietz zwany Decjuszem- dworzanin króla Zygmunta Starego. Na pierwszą połowę XVI wieku przypada modernizacja systemu fortyfikacyjnego, który w trakcie zmian otrzymał barbakan oraz basteję. W roku 1645 nastąpił upadek zamku. W trakcie wojny trzydziestoletniej został on zdobyty a następnie spalony przez wojska szwedzkie. Od tego czasy zamek nie był już zamieszkiwany.
Zamek górny stanowi najstarszą część zamku wzniesioną przed 1375 rokiem. Wznosi się on między dwiema formacjami skalnymi włączonymi w system murów obronnych. Na wzniesieniu północno zachodnim zwanym Kapelanią wznosi się kamienny dom mieszkalny. Po przeciwnej stronie, w narożu południowo zachodnim założenia ulokowano wieżę obronną, natomiast w kurtynie południowej zlokalizowano bramę główną. Brama prowadziła na nieregularne przedzamcze założone po 1433 roku. Przedzamcze składało się z dwóch dziedzińców oddzielonych od siebie grupą skał. W czasach nowożytnych od strony południowo wschodniej dobudowano rozbudowany system bramny. W drugiej ćwierci XVI wieku średniowieczna wieża z przejazdem została wyposażona w basteję od północy oraz półkoliste przedbramie prowadzące na most nad fosą. W roku 1848 przeprowadzono pierwsze poważniejsze prace zabezpieczające. Na początku XX wieku na zamku górnym zostało założone schronisko turystyczne, które uległo zniszczeniu po II Wojnie Światowej. W roku 1965 ruiny zamku zostało ostatecznie zabezpieczone.

Opis

Obiekt położony jest na skalistym, granitowym wzniesieniu (561 m n.p.m) nad potokiem Janówka. Najstarszą częścią jest dziś zamek górny, który zbudowano między dwiema formacjami skalnymi, które współtworzą ciąg obronny. Na północno-zachodnim wzgórzu - Kapelani, wzniesiono podpiwniczony budynek mieszkalny o wymiarach ok. 7,8x20 metrów. Jego przyziemie było dwuizbowe.
Naprzeciw wzniesiono narożną czworoboczną basztę obronną, po południowej stronie umieszczono bramę, prowadzącą na podzamcze. W centrum dziedzińca wykuto w skale zbiornik na wodę. Ostatnią fazę rozwoju zamku przedstawia bardzo dobrze możemy ujrzeć patrząc na system bramny z wieżą, basteją i barbakanem, który wiedzie do mostu nad fosą.