Głuchowo

Stan obecny

Opuszczony. Własność J.S.T. Około 2010 r. wystawiony na sprzedaż, obecnie brak danych.

Historia

Dwór z poł. XIX w.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1257 r., kiedy to była własnością "głuchego Lutolda" - Lutholdi surdi. Prawdopodobnie od tegoż "głuchego" pochodzi nazwa wsi. W czasach krzyżackich wieś była własnością rycerską w komturstwie papowskim. W XIV w. przeszła na własność prokuratora papowskiego (z Papowa Biskupiego). Następnie była gniazdem rodowym Głuchowskich, którzy występują w zapiskach do k. XVI w. W 1453 r. jeden z rodu Głuchowskich - Jan, ofiarował Związkowi Pruskiemu srebrną jaszczurkę, przyszły symbol Towarzystwa Jaszczurczego. W XVII w. majątek należał do rodziny Kruszyńskich, a następnie do Cieleskich, mniej więcej do poł. XVIII w. Następnie przeszedł na własność Trembeckich. Od XIX w. posiadaczami majątku byli Niemcy, m.in. Dankelmann, Reibnitz oraz Ruperti. Wieś leżała w pow. chełmińskim, przy granicy z powiatem toruńskim; "na bitym trakcie chełmińsko-toruńskim". W 2 poł. XIX w. wybudowano tu obecny pałac, który z niewielkimi zmianami zachował się do dzisiaj. W tamtym czasie wieś stanowiła dobra rycerskie w pow. chełmińskim o pow. 2492 mórg. Od 1866 r. nosiła nazwę Glauchau. W 1885 r. było tu 10 domów z 94 m-cami, w tym 54 katolików oraz 23 inne budynki. W latach 1880-1945 Głuchowo należało do Alvenslebenów-Schönbornów z Ostromecka. Albrecht Udo Wilhelm von Alvensleben-Schönborn (1879-1945), syn Albrechta i Marty Matyldy von Schönborn, ożeniony był z Ilsą Gisellą Emmą von Hardenberg. Mieli synów Joachima i Albrechta oraz córkę Ilsę Gisellę Marthę. Pozostałe rodzeństwo grafa to: Fredeka (ur. 1874), Joachim Martin (ur. 1877), Maria Marta Sofia (ur. 1881), Udo, Gebhard Johann (ur. 1884), Elizabeth Helena Matylda (ur. 1889) oraz Ludolf Busso (ur. 1891). W okresie międzywojennym dobra liczyły 837 ha i posiadały gorzelnię oraz suszarnię płatków ziemniaczanych. W 1930 r. wieś Głuchowo liczyła 398 m-ców. Po 1945 r. dawny majątek stał się własnością Skarbu Państwa Polskiego. W pałacu mieścił się m.in. Dom Dziecka. Około 2000 r. przebywało tu ok. 70 dzieci. Uchwałą J.S.T. w 2000 r. utworzono w pałacu Ośrodek Opiekuńczo - Wychowawczy, zlikwidowany ok. 2009 r. Od tego momentu częściowo zabezpieczony obiekt popada w ruinę i czeka na nowego właściciela.
Źródła:
Portal genealogiczny "GENI":
https://www.geni.com/people/Albrecht-Udo-Wilhelm-von-Alvensleben-Sch%C3%B6nborn/6000000024182374471
Portal genealogiczny GeneAll:
http://geneall.net/de/name/1734512/albrecht-graf-von-alvensleben-schoenborn/
Portal "Nasze Kujawsko-Pomorskie"
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich... 1880-1902
Księga adresowa Polski, 1930.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Budynek piętrowy, podpiwniczony, wzniesiony na planie prostokąta z dobudowaną czterokondygnacyjną wieżą w płd.-wsch. elewacji. Fasadą zwrócony w kierunku płd.-zach. W osi środkowej fasady znajduje się skromny portyk kolumnowy podtrzymujący balkon, zwieńczony trójkątnym frontonem. Korpus główny nakryty jest dachem czterospadowym, a parterowe skrzydło od strony płn.-zach. - dwuspadowym. Do dworu prowadzi brukowany, kolisty podjazd.

Park

Park krajobrazowy z 2 poł. XIX w. o pow. ok. 10 ha. Obecnie park pozbawiony opieki dziczeje. Założenie posiada czytelny układ komunikacyjny, dzięki temu że przez wiele lat posiadało użytkowników. Zachowany jest tu cenny starodrzew reprezentowany przez 35 gatunków, z których najbardziej popularne to jesiony wyniosłe, dęby, platany a także sosna amerykańska, jesion amerykański i choina kanadyjska. Na terenie parku znajduje się duży staw, a przy jego wsch. granicach jezioro Głuchowskie, zwane też Bielczyńskim, o pow. 24 ha. Jako pomnik przyrody uznane zostało skupienie 24 drzew: 3 dęby szypułkowe o obw. w pierśnicy 370 - 390 cm, dąb czerwony o obw. 370 cm, buk zwyczajny o obw. 270 cm, 17 jesionów o obw. 260 - 380 cm, grab zwyczajny o obw. 190 cm oraz platan klonolistny o obw. 290 cm.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011