Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Siemionki
Zdjęcie Marek Kujawa 2009
Miniatura SiemionkiMiniatura SiemionkiMiniatura Siemionki

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek Kujawa

Siemionki

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:mogileński
Gmina:Jeziora Wielkie
Rodzaj obiektu:Dwór

Stan obecny

Dom Pomocy Społecznej

Historia

Dwór z 1850 r.
Nazwa miejscowości wykształciła się w średniowieczu i wywodzi się od imienia pierwszego zasiadcy. Był nim Siemon, czyli Symeon, współczesny naszym czasom Szymon, rycerz książęcy. Pod koniec średniowiecza znajdujemy tutaj ród Siemieńskich, w 1489 r. Jana z Siemieniewic, a w 1557 r. Katarzynę Sziemieńską, córkę nieżyjącego Jana, która była żoną Zacheusza Budzisławskiego posesora Rucewa w powiecie kruszwickim. W 1560 r. Szymona, obok którego dzierżył pewne części Dobrosławski. W 1610 r. wieś rozdzielona była na Siemianki i Siemianice. Obie te części należały wówczas do Jana Kościewskiego de Kościeszyce, syna Jerzego. Kościewscy dzierżyli Siemionki do połowy XVII w. W 1655 r. spotykamy tutaj Andrzeja Piotrkowskiego. W czasach Polski przedrozbiorowej wieś należała do Prusinowskich. W poł. XVIII w. spotykamy tutaj obok Jana i Andrzeja właściciela drugiej części wsi, Wojciecha Kiełczowskiego wraz z żoną Franciszką Żegocką. Po upadku Księstwa Warszawskiego, około 1820 r. majętność Siemionki przeszła w ręce niemieckie. Pierwszym znanym właścicielem Siemionek wywodzącym się z tej nacji był von Schlieper, wymieniony w 1840 r. W 1859 r. znajdujemy tutaj nowego właściciela, również Niemca, Ewalda Wentschera, który był budowniczym istniejącego dworu. Wówczas majątek nosił miano ?Rittergut?, czyli ?Dobra rycerskie?. Kolejna informacja z 1872 r. określa areał folwarku na 1808 mórg z tego użytków rolnych 723 morgi, łąk i pastwisk 493 morgi oraz lasów 592 morgi. Ponadto przy majątku znajdowała się cegielnia, która dała początek zabudowie murowanej. Po tym okresie rozwój majętności nabrał tempa, a cegielnia zaopatrywała również okoliczne majątki i gospodarstwa. W 1903 r. właścicielem Siemionek była Lisette Wentscher, która wydzierżawiła majętność Bernhardowi Reiter?owi, zaś w 1907 r. Aleksandrowi Lange, u którego zarządcą był Polak Zwierzykowski. Majętność Siemionki po 1919 r. została przejęta przez Skarb Państwa Polskiego. Właścicielka, Niemka, opuściła na zawsze Kujawy. Ostatnim przedwojennym właścicielem majątku został Władysław Mikołaj Jaruzelski, zaraz po ślubie z Janiną Anną Heleną Jaźwiecką, który miał miejsce 7 lipca 1923 r. w warszawskim kościele św. Aleksandra. Żyje syn p. Władysława - Jerzy Maria Jaruzelski. Rodzina nie ma wspólnych korzeni ze znanym generałem.

Opis

Dwór po licznych przeróbkach i remontach zatracił cechy stylowe. Budynek wybudowany na planie wydłużonego prostokąta. Zarówno część parterowa, jak i piętrowa nakryte były dwuspadowymi dachami ceramicznymi, a elewacje wystrojem nawiązywały do modnego wówczas stylu eklektycznego. Współcześnie, z początkiem lat 80-tych XX w. zwalono dachówkę ceramiczną i pokryto połać dachową płytami cementowo-azbestowymi, a elewacje ociosano z gzymsów nadając dworowi wygląd bezstylowy. Na osi dworu, przy podjeździe znajduje się ganek, nad nim skromna wystawka dachowa, zaś od strony parku weranda. Dwór posiadał 20 pokoi. W jego części parterowej od frontu znajdował się hol, od którego rozchodziły się w typowym dla dworów układzie amfiladowym pokoje: sypialnia dzieci, bawialnia, sypialnia dziedziców, 1 salon oraz gabinet pana domu. Parter od strony parku zajmowały: 2 salon, jadalnia, kredens, spiżarnie (zimne). Natomiast na piętrze skrzydła dworskiego mieściły się pokoje gościnne wraz z pokojami rządców i administratora.

Park

Park krajobrazowy z XIX w. o pow. około 3ha. Założenie leży na terenach ściśle chronionego Nadgoplańskiego Parku Tysiąclecia. Granicę tej swoistej oazy wyznaczało pasmo bzów i krzewów ozdobnych. Wewnątrz znajduje się starodrzew z platanem, wiązami, jesionami i innymi starymi drzewami. Park urządzony był na modłę angielską, z licznymi alejkami spacerowymi. Przed dwór prowadził od bramy wjazdowej podjazd, który następnie otaczał klomb i łączył się z wewnętrzną wsch.-zachodnią drogą komunikacyjną. Biegła ona ukośnie od bramy wjazdowej ku Gopłu. Owalny klomb obsadzony był różami, piwoniami i innymi wieloletnimi roślinami, które od wiosny do jesieni zdobiły go paletą kolorowych kwiatów oraz pieczołowicie strzyżonym bukszpanem. Dwór oddzielony był od leżących po stronie płd. zabudowań folwarcznych szpalerem krzewów. W części wsch. były to stare akacje i pasmo bzów, zaś po stronie zach., bzy przeplatane krzewami ozdobnymi.
Mimo licznych zmian park jest zadbany, jego ozdobą jest także urokliwy staw otoczony starodrzewem.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.