Taszewo

Stan obecny

Własność prywatna

Historia

Dwór z 2 poł. XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1198 r. i wspomina (w przywileju księcia pomorskiego Grzymisława) o nadawaniu dziesięciny z Taszewa joannitom w Starogardzie, zaś w 1293 r. wymieniany jest ks. Mestwin zezwalający biskupowi kujawskiemu Wisławowi na wybudowanie młyna na rzece płynącej między Jeżewem a Taszewem. Wieś wzmiankowana jest również w 1338 r., kiedy wspomina się o toczącym wówczas sporze (o dwa jeziora), między właścicielami Jeżewa i Taszewa.
W czasie swego istnienia, Taszewo było w posiadaniu wielu właścicieli. W 1502 r. należało do Andrzeja z Taszewa, w 1544 r. do Jana Rastenburga, a następnie Jerzego Rastenburga (1578 r.), w 1604r. do Filipa Konarskiego, a po nim do Mirosława Konarskiego (1639 r.) i Stanisława Konarskiego (1684 r.). W 1734 r. dobra te posiadał Teodor Pawłow, w 1812 r. Ksawery Jackowski, następnie Christopher Hessmer (1832 r.), J.W. Nichel (1844 r.), Heinrich Witzke (1849 r.), Wilhelm Liedke (1852 r.), Aleksander Wisselink (1857 r.), a przed wybuchem 2 wojny światowej odzyskał je Polak Różycki ze Świecia, który (jak twierdzą mieszkańcy wsi) wygrał majątek w karty, zmarł on w czasie wojny. W 1945 r. majątek przejął Skarb Państwa Polskiego, a obecnie (od 1996 r.) dobra stanowią własność prywatną.

Opis

Budynek piętrowy, pozbawiony cech stylowych.

Park

Park z 1 poł. XIX w. o pow. około 4 ha. rozciągający się wokół dworu. W pobliżu dworu występują niewielkie skupienia wiązów szypułkowych oraz kasztanowców białych, prowadzi do niego szpaler lip. We wschodniej części parku znajdują się dwa stawy połączone ze sobą podziemnymi rurami, które umożliwiają spuszczanie wody do pobliskiej strugi. Centralną część parku zajmuje duże wnętrze skupiające cenny starodrzew, głównie klony pospolite, buki, graby oraz lipy drobnolistne. Gatunki te tworzą główny szkielet drzewostanu parkowego. Wśród prawie trzystu drzew na uwagę zasługują okazy pomnikowe, a więc wiąz szypułkowy o obw.310cm, jesion wyniosły o wymiarze w pierśnicy 325cm, trzy buki pospolite, trzy buki odmiany czerwonej, oraz cztery lipy drobnolistne o imponujących obwodach 530-380cm.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011