Świerczyn

Stan obecny

Mieszkania - Właścicielem jest Urząd Gminy Topólka.

Historia

Dwór z 1872 r.
Świerczyn jest jedną z najstarszych miejscowości kujawskich, ponieważ w źródłach wspomniano o niej już w 1282r. Powstanie parafii nastąpiło po 1325r., w źródłach po raz pierwszy występuje w 1427 r. Ponieważ Świerczyn był wsią szlachecką, spodziewać się należy, że to właśnie jej właściciele wybudowali tu kościół p.w. św. Mateusza i mieli nad nim prawo patronatu. Źródła milczą o świeckiej historii tej wsi. Dwór został wybudowany w 1872 r. Prawdopodobnie przez Stanisława Miecznikowskiego dla Teodora Górskiego, właściciela Świerczyna i Galonek. Jest to bliźniaczy dwór tego w Żydowie, który projektował właśnie Miecznikowski. Po 2 wojnie światowej i nacjonalizacji majątku ziemię rozparcelowano, a w dworze utworzono szkołę tak zwaną ochronkę 1945-1946, a następnie ośrodek zdrowia od 1946 do 1978roku. Obecnie mieszczą się tutaj mieszkania socjalne, a obiekt pomału popada w ruinę.
Grobowiec dawnych właścicieli - Górskich znajduje się na miejscowym cmentarzu.
W czasie 2 wojny światowej w pałacu mieszkało gestapo.

Opis

Dwór eklektyczny. Od dawnej bramy prowadzi do niego droga zakończona kolistym podjazdem. Budynek murowany z cegły, otynkowany, parterowy z piętrowym skrzydłem i ryzalitem, na wysokich piwnicach. Korpus główny wybudowany na planie prostokąta, siedmioosiowy z nieznacznymi ryzalitami pośrodku oraz jednoosiowym, piętrowym ryzalitem na osi skrajnej od płn, w którym znajduje się wgłębny portyk z parą półfilarów. Od płd. znajduje się poprzeczne piętrowe skrzydło. Ryzalit skrajny o podziałach lizenowych, z parą nisz po bokach okna. Na piętrze skrzydła poprzecznego ozdobny żeliwny balkon i porte-fenetre zwieńczona szczycikiem, z parą kolistych płycizn po bokach. Na osi elewacji tylnej portyk z parą kolumn i parą filarów. Dachy czterospadowe , na skrzydle płd. o kalenicy poprzecznej, z lukarnami, kryte papą. Do płd. skrzydła dostawiona półokrągła drewniana weranda.

Park

Park krajobrazowy z ok. poł. XIX w. Większa jego część uległa wykarczowaniu, jest tam teraz pole uprawne, poza tym część drzewostanu zamieniono na ogródki (nieużytki). Zaniedbany, pozbawiony gospodarza, zarasta samosiejkami i niszczeje. Rośnie tu cenny starodrzew, reprezentowany przez typowe gatunki drzew, spotykane w wiejskich parkach podworskich, o pow. zaledwie ok. 0,3ha.

Inne

Późnoklasycystyczny kościół z poł XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011