Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Sypniewo
Zdjęcie Marek Kujawa 2009
Miniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura SypniewoMiniatura Sypniewo

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek KujawaTadeusz Hieronim ( tedesse ) Rzepka

Sypniewo

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:sępoleński
Gmina:Więcbork
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy, nr rej.: A/291/1-7 z 26.11.1991

Stan obecny

W chwili obecnej pałac i park jest wydzierżawiony. W pałacowych wnętrzach otwarto restaurację i umożliwiono wynajem pokoi. Organizowane są tu bale, wieczorki poetyckie, wystawy malarstwa, oraz inne imprezy kulturalne.

Historia

Pałac z 1850 r.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1380 r jako własność m.in. Janka z Sypniewa. Około 1392 r. została własnością Dobiesława Rungi herbu Odrowąż. W XV-XVI w. Sypniewo stanowiące część majątku ziemskiego było własnością Runge-Sypniewskich, Białośliwskich, Witosławskich, Działyńskich, od 1711 r. Goetzendorf-Grabowskich. W XVIII w. powstał tu pierwszy drewniany dwór. W 1824 r. Józef Goetzendorf-Grabowski chcąc uzyskać środki na ratowanie swoich pozostałych zadłużonych majątków, odsprzedał miejscowe dobra Bankowi Królewskiemu w Berlinie, a ten oddał go w dzierżawę. W 1830 r. nabywcami majątku został Albert Wilckens i Franz Nagel. Później Wilckens opuścił Sypniewo, a do 1849 r. majątkiem zarządzał Nagel. W tym samy roku majątek odkupiła wdowa po Wilckensie. Około 1850 r. stary dwór został rozebrany i na jego miejscu wzniesiony został nowy murowany pałac wg projektu Karola Fryderyka Schinkla, zamówionego przez Alberta Wilckensa w 1835 r., a zrealizowanego przez Leberechta Wilckensa. Kolejny właściciel Fritz Wilckens zasłynął z odkrycia i udokumentowania kręgu kamiennego i kurhanu w Dorotowie, związany też był z masonerią. W 1913 r. Fritz uzyskał tytuł szlachecki i zmarł. W 1920 r. gmina Więcbork wraz z Sypniewiem znalazła się w granicach Polski. Syn Fritza, Hans Jurgen von Wilckens zorganizował w Sypniewie ośrodek szpiegostwa i dywersji niemieckiej, jeden z najbardziej aktywnych na Pomorzu. W 1939 r. Wilckens wkroczył do Polski jako oficer SS i zasłynął prześladowaniami ludności polskiej. W styczniu 1945 r. uciekł z Polski i nie ponosząc konsekwencji za zbrodnie zmarł w RFN w 1974 r.
W 1945 r. majątek Sypniewo przejął Skarb Państwa Polskiego i uległ on częściowej parcelacji. W 1947 r. w pałacu utworzono Technikum Rolnicze. W latach 1963-68 pałac w Sypniewie przeszedł generalny remont, a w latach 70-tych przeznaczono go na mieszkania dla nauczycieli. W 2002 r. pałac został wydzierżawiony rodzinie Adamskich, którzy utworzyli tu hotel.

.

Opis

Pałac klasycystyczny. Budynek z elementami neorenesansowymi, wzniesiony na planie kwadratu, z czterokondygnacyjną wieżą. Po poprzednim dworze zachowała się jedna z piwnic o sklepieniu kolebkowym, w której mieściło się miejsce spotkań Loży Masońskiej.

Park

Park z 2 poł. XIX w. o pow.8,85 ha. Do pałacu prowadzi aleja dojazdowa utworzona z 38 dorodnych lip drobnolistnych. Największe walory przyrodniczo - krajobrazowe posiada wschodnia część parku, zajmująca przestrzeń po lewej stronie alei dojazdowej. Tu w niewielkim zagłębieniu terenowym znajduje się wydłużony staw, otoczony wieńcem wierzb białych, oraz jesionów wyniosłych. Północną część akwenu akcentuje wyspa, którą niegdyś zdobiła postać kobiety wykonanej z białego marmuru. Wartości przyrodnicze tego parku to zróżnicowany drzewostan liczący ponad 400 drzew. Dominują tu lipy drobnolistne, klony pospolite, dęby szypułkowe, oraz kasztanowce białe. Iglaki reprezentowane są głównie przez świerki pospolite, zaś w mniejszym stopniu przez świerki srebrzyste, cisy pospolite, jodły kalifornijskie, oraz modrzewie. W płd. części parku pod okapem drzew znajduje się grobowiec ostatnich dziedziców Sypniewa - Wilckensów, wybudowany w trzeciej ćwierci XIX w. Oryginalny wygląd zawdzięcza czterem eklektycznym kolumnom, osadzonym na 4 filarach opartych na trzystopniowym członie dolnym. Kolumny zwieńczone stylizowanymi korynckimi głowicami łączą łuki, które wraz z górną kopułą tworzą efektowną całość. Kompozycję parku wzbogacają okazy pomnikowe: reliktowe miłorzęby dwuklapowe, sześć dębów szypułkowych o obw. od 282 do 420 cm, oraz buk pospolity o obw. 330 cm. Duży udział w parkowej zieleni posiadają też liczne krzewy, z których najstarsze oceniono na dwieście lat: tawuły, jaśminowce, irgi, trzmieliny, wiciokrzewy, leszczyny, oraz inne gatunki tworzące parkowy podszyt. Zachowany jest tu pierwotny układ kompozycyjny, a także dawny układ dróg komunikacyjnych, m.in. obwodnica obiegająca cały park. W 1991 r. Ministerstwo Kultury przyznało gospodarzom obiektu Brązowy Medal za zasługi w ochronie i pielęgnacji zabytkowych założeń ogrodowych. Również Wojewódzki Konserwator Zabytków przyznał w 1995 r. parkowi w Sypniewie trzecie miejsce w województwie w konkursie na najlepiej urządzony i pielęgnowany ogród roku.

Inne

Zabudowania gospodarcze.
Gorzelnia z końca XIX w.
Grobowiec rodziny Wilkensów
Kamienny zegar słoneczny z 1820 r.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.