Sławęcinek

Stan obecny

Mieszkania Prywatne

Historia

Dwór z k. XIX w.
Sławęcinek to wieś leżąca około 4 km na płn.-zachód od Inowrocławia. W XV w. wieś zwana także Sławęcin Mniejszy lub Sławencinek była własnością królewską. Na początku XVI w. król Aleksander przekazał Slavaczino wraz ze starostwem inowrocławskim marszałkowi nadwornemu koronnemu, Stanisławowi Jarockiemu h. Rawicz. Folwark we wsi istniał co najmniej w 1565 r., regesta poborowe z tego roku mówią o dwóch kmieciach na 1 łanie, którzy płacili 2 złp. 24 grosze czynszu. Cały folwark miał 4 i pół łanu i dawał 73 złp., 24 grosze dochodu. W 1583 r. wieś nazywano Slawęczinko Grodzkie, był tu 1 łan osiadły i 2 zagrodników. W późniejszym czasie wieś opustoszała, a około poł. XVII w. była dzierżawiona przez Stanisława Ostrowskiego. W okresie 1737-1771 właścicielem tych dóbr, z których opłacano 100 złp. kwarty, był Antoni Dąmbski – wojewoda brzesko-kujawski.
Po III rozbiorze polski wieś znalazła się pod zaborem pruskim i jako "rządowa" wcielona do domeny inowrocławskiej. W 1847 r. jej właścicielami byli Słubiccy h. Prus II, a zaledwie rok później Adolf Neck. Od 1859 r. majątek znajdował się w rękach Ottona Heinricha Helmutha von Kolbe, dzierżawcy Wielowsi k. Pakości. Następnie od 1881 r. dziedzicem był Manfred Guradze z Czystego. Około 1885 r. do folwarku należały 3 domy z 53 mieszkańcami. Posiadał on 100 ha gruntów. Razem z resztą Sławęcinka, w tzw. „obszarze wiejskim”, liczącym 160 ha, znajdowało się 7 dymów i 96 mieszkańców, w tym 89 katolików i 7 ewangelików.
W 1890 r. właścicielem Sławęcinka został Paul Kohnert z Twierdzynia pod Mogilnem, po którym majątek odziedziczył jego syn Hans. Ten ożeniony był z Rozą Stein, z którą mieli syna Maksa. W tamtym czasie w majątku pracował Józef Kosiak (1885-1946), ożeniony z Heleną Luba, córką Szczepana - protoplasty rodziny Luba w tej części Kujaw. Kosiakowie mieszkali w czworaku wznoszącym się do czasów obecnych, przy drodze na płd. od dawnego podwórza gospodarczego.
W 1912 r. majątek nabył Adam Grobelski (1895-1957), właściciel Strzemkowa, ożeniony z Antoniną Wieczorek. Mieli oni jedenaścioro dzieci urodzonych w Batkowie. W 1926 r. wieś należała do gminy Inowrocław. Majątek zarządzany przez Adama Grobelskiego liczył 132 ha gruntów, a do wyliczenia podatku w urzędzie skarbowym, wykazywano 479 talarów tzw. "czystego dochodu gruntowego". W 1930 r. wieś liczyła 147 mieszkańców. W latach 1939-1945 znajdowała się pod zarządem niemieckim, w tym od 1943 należała do Komisji Rzeszy do Umacniania Niemieckiej Narodowości i nosiła nazwę Ruppertshof. Od 1946 r. jej właścicielem został Skarb Państwa Polskiego, a późniejszym użytkownikiem był Zakład Doświadczalny Zwierząt. Dwór zachował się do czasów obecnych w dobrym stanie technicznym.
Opracowanie własne na podst. dostępnych źródeł i badań terenowych.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór parterowy z mieszkalnym poddaszem. Od strony ogrodowej akcentowany jest ryzalitem zwieńczonym trójkątnym szczytem.

Park

Pozostałości parku z XIX w. o pow. 0,64 ha. Zachowany układ pozwala wyodrębnić dwa wnętrza - jedno przed wschodnim szczytem budynku, a drugie na osi dworu, którą podkreśla alejka akcentowana żywopłotem z porzeczki alpejskiej. Z ciekawszych gatunków rośnie tu klon jesionolistny, daglezje zielone, świerki pospolite, robinie akacjowe, modrzewie europejskie, ałycze i wielopniowe klony jesionolistne. Bogaty podszyt tworzą liczne krzewy, rosnące w żywopłotach lub pojedynczo.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011