Płochocin

Stan obecny

Mieszkania

Historia

Pałac z lat 80. XIX w.
Wieś znana była już w czasach krzyżackich. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1350 r., a w 1425 r. wymieniana jest w dokumentach jako Plochenczen. Płochocin należał do wójtostwa tczewskiego; już w 1385 r. wielki mistrz Konrad Zoellner von Rothenstein nadał te dobra wraz z Bąkowem i Krzewinami Henrykowi i Jaśkowi von. Kiszenbach, na prawie magdeburskim. Otrzymali oni bardzo rzadki przywilej dziedziczenia majątku również przez kobiety. W 1469 r. właścicielką została Barbara Schoffynen, która sprzedała wieś Jasieńskiemu, staroście nowskiemu. W rękach Jasieńskich wieś znajdowała się do XVIII w. Na pocz. tegoż stulecia Aleksander Jasieński wraz z Aleksandrem Czapskim wybudowali we wsi nowy drewniany kościół p.w. św. Wawrzyńca. W XIX w. majątek otrzymał miano dóbr rycerskich - rittergut. Liczył 705,87 ha ziemi ornej, 1108,22 ha lasów, łącznie prawie 2300 ha. Około 1885 r. w majątku była gorzelnia parowa, młyn wodny o trzech \\\"gankach\\\" i tartak w Borowym Młynie. Na pocz. XX w. dobra zostały częściowo rozparcelowane. Po 1920 r. przejął je Skarb Państwa Polskiego. Zarządcą w okresie międzywojennym był Józef Czajkowski. W 1926 r. areał gruntów liczył 613 ha, w tym 521 ha ziem uprawnych i 50 ha łak i pastwisk. Czysty dochód katastralny majątku wynosił 4752 marek. Na jego terenie znajdowała się gorzelnia, suszarnia płatków ziemniaczanych i obora zarodowa bydła czarno - białego rasy nizinnej. Specjalizował się on także w hodowli konia półkrwi szlachetnej i reprodukcji uznanych ziemiopłodów. W tym czasie we wsi znajdował się także majątek kościelny, którego dzierżawcą był K. Bogdański. Liczył on 60 ha, w tym 45 ha ziemi ornej i przynosił 383 marki dochodu. Po 2 wojnie światowej na terenie majątku znajdowało się kółko rolnicze. Po 1990 r. obiekt prawdopodobnie przejęła AWRSP.

Opis

Dwór o skromnych cechach klasycystycznych. Prostokątny, piętrowy, z trójosiowym ryzalitem zwieńczonym trójkątnie. Dachy z lekkim spadem, mieszczące niskie mezzaniono lub poddasze. Wejście w fasadzie akcentowane skromnym czterokolumnowym portykiem i poprzedzone schodami. W elewacji ogrodowej również nieznaczny ryzalit, analogicznie jak w fasadzie. Wejście poprzedzone drewnianą werandą i wysokimi schodami. Na północ od dworu stoi oficyna, połączona z głównym budynkiem parterowym łącznikiem.

Park

Park z XIX w. o pow. 4,3 ha z zachowanym starodrzewem i fragmentami murowanego ogrodzenia.

Inne

Zabudowania gospodarcze oraz wieża ciśnień z pocz. XX w.
Folwark.
Kościół mur. z 1891 r. p.w. św. Wawrzyńca i Matki Kościoła.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011