Nadborowo

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Dwór z końca XIX w.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XIV w., kiedy to należała do rodu Nadborów. Tu też, po raz pierwszy w 1391 r. pojawiło się nazwisko Nadborowskich, do których wieś należała w XV w. W VI w. właścicielami wsi byli m.in. Brzezińscy herbu Nałęcz, Smoszewski, a pod koniec tegoż wieku Jan, starosta biskupi opatowski i Marcin Nadbor herbu Nowina. W 1. poł. XVII w. wśród właścicieli wymieniany był Wojciech Karnkowski, żonaty z Anną Charzewską. Na pocz. XVIII w. wzmiankowani tu byli Rosnowscy, dalej Andrzej Modrzejewski z żoną Urszulą z Siecina Krasicką, która po jego śmierci sprzedała wieś Piotrowi Aleksandrowi Czapskiemu, staroście kłeckiemu. Ok. 1733 r. dobra te należały do Jana Angrarego Czapskiego, wojewody chełmińskiego, który sprzedał je Krzysztofowi Gutrremu. W 1789 r. Antoni Guttry sprzedał bratu Michałowi kilka wsi po ojcu, m.in. Nadborowo, a w zamian wziął Paryż. Pod koniec XIX w. wieś była prawdopodobnie w rękach niemieckich właścicieli, dla których wzniesiono tu obecny dwór. W 1923 r. właścicielem był Julian Smorowski, a po 1925 r. Skarb Państwa Polskiego, który dzierżawił majątek Tadeuszowi Łakińskiemu. Obszar dóbr wynosił wówczas 414 ha, w tym 309 ha ziem uprawnych. Po wojnie prawdopodobnie utworzono tu PGR, a po przekształceniach 89/90 gospodarstwo przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. W dworku mieściły się biura, a od kilku lat stoi opustoszały.

Opis

Dwór parterowy, nakryty dwuspadowym dachem z użytkowym poddaszem, bez szczególnych cech stylowych.

Park

Park z XIX w. o pow. około 2,5 ha z zachowanym cennym starodrzewem. Park jest dziki i zaniedbany.

Inne

Zabudowania gospodarcze.