Miechowice

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Dwór z końca XIX w.
Wieś znana była wcześniej jako Michowice. Folwark istniał tu co najmniej od początku XIX w. i w 1827 r. liczył około 455 mórg. We wsi o areale 474 morgi mieszkało 123, a w kolonii Miechowice 17 mieszkańców. Pod koniec XIX w. wzniesiony został w południowej części wsi (obecnie Miechowice Duże) opisywany dworek a wokół założono park krajobrazowy. Właścicielem tego majątku w 1930 r. był prawdopodobnie Adolf Pilichowski, a jego areał liczył 70 ha. Około kilometra w kierunku północnym (kolonia Miechowice?) na początku XX w. znajdował się drugi majątek ziemski, należący do właściciela pobliskich Jądrowic - Kazimierza Bacciarellego (1851-1918). W 1930 r. Jądrowice liczyły 358 ha gruntów a Miechowice Bacciarellich zaledwie 23 ha. Kazimierz ożeniony był ze Stanisławą Moniką Rościszewską herbu Junosza, z którą miał siedmioro potomstwa. Byli to synowie: Zygmunt (1881-1918) ożeniony z Halką Heleną Krępską, Wacław (1883-1910), Bogusław (1889-1965) ożeniony z Wandą Kreską (1889-1965), Cezary (1896-1982), Kazimierz (1900-1982) ożeniony z Zofią Bąkowską i córki: Maria Aniela i Janina która wyszła za Gustawa Emanuela Taczanowskiego herbu Jastrzębiec. Majątek w Miechowicach odziedziczył Cezary, który około 1920 r. ożenił się z Maryettą Marią Tabaczyńską z Horodelska herbu Grabie (1902-1960). Ze związku tego pochodziły dzieci: Janusz, Stanisław i Elżbieta, która wyszła za Waltera Brosława. Gospodarstwo to znajdowały się w rękach Bacciarellich aż do 1945 r. Po wojnie majątki rozparcelowano, w północnej części wsi z parcelowanych ziem powstały Nowe Miechowice. W dworku prawdopodobnie utworzono mieszkania. Przez lata popadał on w ruinę aż do momentu gdy kupili go prywatni właściciele, którzy odbudowali dwór. Obecnie obiekt oraz jeden wyremontowany budynek gospodarczy wykorzystywany jest sezonowo przez klub motocyklowy.
Opracowanie na podstawie badań terenowych. Dodatkowe źródła: Geoportal, Wikipedia. Księga adresowa Polski z 1930 r., Wielka Genealogia Minakowskiego. Prawa zastrzeżone (M.K.).

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Budynek usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu, fasadą zwrócony na zachód. Wybudowany na planie prostokąta, parterowy, nakryty dwuspadowym dachem mieszczącym użytkowe poddasze i mieszkania w szczytach. Fasada siedmioosiowa, akcentowana nieznacznym ryzalitem zwieńczonym trójkątną wystawką dachową. Główne wejście ujęte parą półkolumn. Elewacja tylna prosta, po przebudowie czteroosiowa. Od północy dodatkowe, niewykończone jeszcze wejście zdobione kolumienkami, które docelowo miały dźwigać niewielki balkon.

Park

Pozostałości parku krajobrazowego o powierzchni 3 ha. Założenie leży na zróżnicowanym i malowniczym terenie. W zaniedbanym parku trudno doszukać się dawnej kompozycji przestrzennej. Rośnie tu cenny starodrzew z okazami o rozmiarach zblizonych do pomnikowych.

Inne

Stajnia, mur., 1928 r.
Obora, mur. koniec XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011