Miastowice

Stan obecny

Właścicielem obiektu jest DAME Zakład Ogrodniczy sp. z O.O.

Historia

Dwór z 4 ćw. XIX w.
W XVI w. wieś należała do rodziny Smoguleckich. W 1605 r. Katarzyna Smogulecka, żona Jakuba Rudnickiego sprzedała całe swoje części "ojczyste" Miastowic i Dziewierzewa, Piotrowi Czeszewskiemu, burgrabiemu ziemskiemu kcyńskiemu, podkomorzemu kaliskiemu za 5 tys. złp. Ten ożeniony był z Jadwigą z Miastowic Smogulecką, która odziedziczyła dobra po jego śmierci. Inne części wsi były cały czas w rękach Smoguleckich i dopiero około połowy XVII w. jej dziedzicem, w drodze ożenku z Barbarą Smogulecką został Wojciech Trzebiński. Synami tychże byli Józef i Stanisław, którzy w 1658 r. zapisali na tych dobrach 1200 złp. Władysławowi Michałowi Skoroszewskiemu, podstolemu dobrzyńskiemu, staroście mszanowskiemu. Stanisław Trzebiński ożenił się z Dorotą Ulatowską, a z tego związku pochodził syn Maciej - jedyny spadkobierca i dziedzic po ojcu Myślęcina (Myślęcinka) w powiecie bydgoskim. W 1675 r. podpisał on w Miastowicach kontrakt sprzedaży tej wsi Janowi Wyganowskiemu, pisarzowi grodzkiemu nakielskiemu. Kolejni Trzebińscy dzierżyli wieś do 1686 r., kiedy to Stanisław Trzebiński sprzedał Miastowice Stanisławowi Imielskiemu, wojskiemu inowrocławskiemu za 22 tys. złp. W zamian Imielski sprzedał Trzebińskiemu Smardzykowo w powiecie kcyńskim za 15 tys. złp. Swoje prawa na Miastowicach i dożywocie kasowała w tymże roku Apolonia Sławianowska, wdowa po Franciszku Goryszewskim, a także Dorota Ulatowska - żona Stanisława Trzebińskiego. W 1700 r. dowiadujemy się o kolejnej sprzedaży Miastowic, tym razem Mikołajowi z Goraju Brezie, synowi Adama, kasztelana santockiego za 44 tys. złp. Od tego momentu do 1733 r. wieś była w rękach sukcesorów Trzebińskich oraz Wojciecha z Goraju Brezy. Rok później jako dziedzic wymieniany był już Władysław Wolski, ożeniony z Marianną z Broniewskich, który kupił je od Brezy za 33 tys. złp. Kolejny kontrakt sprzedaży Miastowic, tym razem z Aleksandrem Broniewskim i za taką samą kwotę podpisany został w 1745 r. Wolski nie żył już w 1750 r., a wdowa zobowiązała się sprzedać Miastowice synowi z pierwszego małżeństwa - Janowi Wałdowskiemu. Wspomniany wcześniej Władysław Wolski miał syna Franciszka, który zapewne także posiadał swoją część dziedziczną. W 1763 r. zobowiązał się on do sprzedaży tej części na rzecz Jana Goetzendorf-Grabowskiego, który jednakże zrezygnował z transakcji. Cztery lata później Miastowice kupił Jan Wałdowski od Aleksandra Broniewskiego, cześnika dobrzyńskiego i ostatecznie został dziedzicem tej wsi, co najmniej do 1793 r., kiedy to pozywał go Piotr Pomorski - dziedzic Turzyna. Dalej wieś znajdowała się w rękach niemieckich właścicieli, dla których w 2. połowie XIX w. wzniesiony został obecny dwór. W tym czasie Prusacy utworzyli tu domenę rządową, obejmującą 2402 morgi gruntów ornych, folwark Wygodę oraz gorzelnię parową. Właścicielem Miastowic na początku XX w. był Tadeusz hrabia Dzieduszycki herbu Sas. W 1926 r. areał majątku pod jego zarządem liczył 321 ha, w tym 269 ha ziem uprawnych, 23 ha łąk i pastwisk, 18 ha lasów i 2 ha wód. Czysty dochód gruntowy wynosił 1139,3 talarów. W skład majątku wchodziła także gorzelnia. W 1930 r. wieś liczyła 390 mieszkańców, a jako właściciel majątku wymieniany był Walerian Stawiarski. W latach 1939-1945 nosiła niemiecką nazwę Eckartsfelde. Po 1946 r. dobra te przejęła Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, a po niej Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 1983-1985 dwór został gruntownie wyremontowany. W ostatnich latach budynek stoi opuszczony i czeka na swój lepszy los.
Źródła:
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich... 1880-1902;
Teki Dworzaczka (Regesty, Monografie) Biblioteki Kórnickiej P.A.N.;
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl);
Księga Adresowa Gosp. Rolnych Woj. Poznańskiego, 1926;
Księga Adresowa Polski, 1930;
Geoportal.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór wybudowany na planie "spłaszczonej" litery "H", w dłuższej osi zbliżonej do W-E, fasadą skierowany na północ. Do parterowego korpusu z użytkowym poddaszem, przylegają symetrycznie po bokach dwie piętrowe przybudówki.

Park

Park krajobrazowy z 2 poł. XIX w.o pow. ok. 6,5 ha, zadbany, o zachowanym układzie przestrzennym. Parkowe stawy otacza cenny starodrzew, m.in. topole, brzozy, dęby szypułkowe, lipy drobnolistne, buki odmiany purpurowej, klony i daglezje. Wraz z krzewami rosnąc pojedynczo lub grupami, tworzą wewnątrzparkowe urokliwe wnętrza i polany.. Park i pozostałości folwarku stanowią niewielki fragment dużej dz. rolnej o nr ...151/24 o pow. 71,7 ha. (Geoportal, 11.12. 2017 r.)

Inne

Gorzelnia z k. XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011