Wierzejewice

Stan obecny

Mieszkania. Własność J.S.T.

Historia

Dwór z k. XIX w.
Wierzejewice to niewielka, stara wieś położona z dala od głównych traktów, 13,5 km na północ od Mogilna i około 6 km na południe od Pakości. W zapiskach występowała jako Wierzejcze, Wyerzethcze i Wierzechcze. W XV w. należała do Wierzejewskich h. własnego, którzy pisali się de Wierzejewice. Na pocz. XVI w. wieś stanowiły wyłącznie łany puste. Wśród jej właścicieli wymieniany był Andrzej Krotoski h. Lesczyc, który zamienił swoje części na dobra należące do Zofii Łobżeniskiej, a także dzierżawił Wierzejewice i Jankowo Mikołajowi Kobylańskiemu. W tamtym czasie wieś należała do parafii w Trlągu i płaciła dziesięciny dla kościoła w Kierzkowie. Na pocz. XIX w. dobra te należały do Zenona Markowskiego, od którego w 1805 r. kupił je wraz z Jankowem Friedrich von Schoening, ożeniony z Marianną Lawrenz. W skład dóbr Wierzejewice wchodził również folwark Augustynowo. W 1885 r. dobra liczyły 346 ha, zaś do oszacowania podatku gruntowego wykazywano 4149 marek czystego dochodu. W 1926 r. majątek liczył 425 ha powierzchni, w tym 408 ha ziem uprawnych i należał do Marty Tscheppe. Czysty dochód gruntowy z majątku wynosił wówczas 1388 talarów (4164 marek). W 1930 r. wieś liczyła 225 mieszkańców. W latach 1939-1945 jej nazwę zniemczono na Waldau. Po wojnie ziemie rozparcelowano, a ich właścicielem stał się Skarb Państwa Polskiego. Dwór przeznaczony został na mieszkania dla rolników.
Opracowanie własne na podst. dostępnych źródeł i badań terenowych.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dawny dwór to budynek piętrowo-parterowy, który na skutek przebudowy utracił całkowicie cechy stylowe i w niczym nie przypomina pierwowzoru. Być może wzniesiony został od podstaw na fundamentach starej budowli. Obecnie znajdują się w nim mieszkania komunalne i świetlica wiejska.

Park

Pozostałości parku z końca XIX w. Nieliczny drzewostan to głównie szpalery starych drzew rosnących dookoła utworzonego w parku boiska i staw leżący na południe od dworu. Teren wokół założenia jest malowniczo ukształtowany, głównie są to pola uprawne oraz pozostałości dawnych kompleksów leśnych.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011