Konin - Zamek

Historia

Pozostałości po zamku wznoszą się na kępie w dolinie zalewowej Warty. Ruiny nie były jak dotąd przedmiotem szczegółowych badań stąd wiedza na jego temat pozostawia wiele do życzenia. Według Jana z Czarnkowa oraz Jana Długosza zamek koniński powstała z inicjatywy Kazimierza Wielkiego. Był jednak osobną jednostką obronną i nie łączyć się fortyfikacjami z miastem. Konin został zniszczony przez Krzyżaków w 1331 roku. Niedługo potem, jeszcze w II ćwierci XIV wieku Kazimierz Wilki począł otaczać miasto murami obronnymi i wystawił w jego pobliżu zamek.
Zamek był częstym punktem wizyt władców a później stał się siedzibą starostów. Jego strukturę znamy dokładnie z lustracji przeprowadzonych w 1565 oraz 1616 roku. Dodatkowe informacje na temat wyglądu zamku dostarcza na XVIII i XIX wieczna ikonografia. Czworoboczne założenie posadowione na planie zbliżonym do kwadratu, budowane z cegły, otoczone było podwójnym ciągiem murów obwodowych oraz nawodnioną fosą. Od zachodu do założenia dostawiony był przygródek wypełniony drewnianą zabudową. W 1565 roku źródła mówią o ulokowaniu w nim stajni na 40 koni. Od strony północnej znajdowała się brama główna do założenia, w latach późniejszych rozbudowana do postaci budynku bramnego.
Z czasów kazimierzowskich pochodzi ośmioboczna wieża główna ulokowana w narożu południowo wschodnim oraz dom główny posadowiony przy zachodniej kurtynie. Dom ten o funkcjach mieszkalnych był podpiwniczony i miał dwie kondygnacje. Na XV i XVI wiek przypadła budowa zewnętrznego muru obronnego i szeregu budynków wewnątrz założenia, także drewnianych, z których te wzniesione we wschodniej części ufundował Jan Służewski- starosta koniński (od 1559) oraz wojewoda brzeski (od 1582), zmarły w 1563 roku.
Zamek został zniszczony w trakcie najazdu szwedzkiego w połowie XVII wieku . W latach późniejszych nie dźwignął się już ze spustoszenia jakie przyniósł mu potop i został opuszczony. Plan konina wykonany w roku 1796 dokumentuje jeszcze istnienie zamku. Panorama miasta z 1803 roku wykonana przez C. George’a również świadczy o jego istnieniu. Rozbiórka została rozpoczęta dopiero na początku XIX wieku.