Konary

Stan obecny

Własność J.S.T. Mieszkania komunalne.

Historia

Dwór z 1 poł. XX w.
Konary w 2. poł. XVI w. należały do Mikołaja i Marceliego Boruckich. Pod koniec XVIII w. znajdowały się w rękach Karola Bieganowskiego a w XIX w. należały do znanej na Kujawach rodziny Brochockich. W 2. połowie XIX w. właścicielem wsi był Feliks Brochocki (1845-1929), powstaniec styczniowy 1863, ożeniony z Cecylią Dzierzbicką herbu Topór (1852-1940). W 1880 r. urodził się tam kolejny dziedzic tych dóbr, Tadeusz Brochocki. W 1908 r. w parafii św. Aleksandra w Warszawie zawarł związek małżeński z Zofią Dębską (1887-1959), córką Mieczysława herbu Prawdzic i Pauliny Rykowskiej herbu Doliwa. W 1930 r. majątek w Konarach liczył 219 ha. W latach 1938-1939 wzniesiony tu został obecny dwór. Dziećmi Tadeusza i Zofii byli: Halina (1909-1992) która wyszła za Tadeusza Szymborskiego (1908-1983) i Jerzy (ur. w 1912 r.) ożeniony z Janiną Dzierżyńską herbu Samson. Halina i Tadeusz Szymborscy mieli syna Michała (ur. w 1935 r.) ożenionego z Wandą Janeczko (1930-2011) a Jerzy i Janina syna Andrzeja (ur. w 1939 r.) ożenionego z Elżbietą Borowską (1946-2007). Po 2 wojnie światowej wszystkie majątki Brochockich przejął Skarb Państwa Polskiego a dwór w Konarach przeznaczony został na cele oświatowe. Tadeusz Brochocki zmarł w 1948 r. w Braniewie a pochowany został w Kościelnej Wsi. W 1960 r. dwór został przebudowany. Szkołę zlikwidowano około 2000 r. a w budynku utworzono mieszkania. W jego przybudówce obecnie mieści się wyremontowana świetlica wiejska.

Opis

Dwór wzniesiony z cegły na nieregularnym planie, parterowy, nakryty wysokim wielospadowym dachem mieszczącym użytkowe poddasze. Budynek nie posiada regularnej osiowości a wejście frontowe usytuowane jest niesymetrycznie. Od strony ogrodu szerokość budynku stopniowana, tu również znajduje się drugie wejście poprzedzone tarasem i schodami. W dachu od frontu 4 lukarny, również umieszczone niesymetrycznie, oprócz tego po jednej lukarnie umieszczono z boku i z tyłu budynku.

Park

Pozostałości parku krajobrazowego z 2. poł. XIX w. Ich powierzchnia wynosi około 1 ha. Większość terenu dawnego parku została zdewastowana i rosną tu samosiewy drzew liściastych i krzewów. Nieliczne wiekowe drzewa rosną pojedynczo i nie tworzą większych skupień starodrzewu.

Inne

Czworak, mur. z pocz. XX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011