Skatalogowanych zabytków: 11365
Zarejestruj się
Miniatura Grabowo
2010, zdjęcie Marek Kujawa
Miniatura GrabowoMiniatura Grabowo

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek Kujawa

Grabowo

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:świecki
Gmina:Pruszcz
Rodzaj obiektu:Pałac

Stan obecny

Własność J.S.T., a być może prywatna - brak oznakowania i zakazów wstępu.

Historia

Pałac z 1850 r.
Wieś wzmiankowana już w XIII w. Była wówczas w posiadaniu książąt pomorskich. W 1209 r. Grabowo zostało podarowane przez księżniczkę Świnisławę, żonę Mestwina II, na rzecz Zgromadzenia Sióstr Norbertynek w Żukowie. W 1222 r. książę Świętopełk potwierdził darowiznę, jednak duża odległość od wsi skłoniła Norbertanki do zamiany Grabowa na inną wieś. Zamiany dokonano za pośrednictwem wielkiego mistrza krzyżackiego Karola z Trewiru, który w 1312 r. podarował ją benedyktynkom z Chełmna, na pamiątkę zwycięstwa odniesionego w 1311 r. nad Witenesem, dowódcą litewskim. W późniejszym czasie wieś należała do Michała Wutkowskiego, chorążego pomorskiego, a następnie znowu znalazła się w rękach benedyktynek. Po kasacie zakonu w 1811 r. rząd pruski sprzedał dobra klasztorne dzierżawcom. Obecny pałac został wybudowany w 1850 r., przebudowany na przeł. XIX/XX w. Dwór był w posiadaniu Alberta Steinmeyera, sekretarza generalnego Izby Rolniczej Prowincji Prus Zachodnich. Majątek był zarządzany wzorowo, szczególnie hodowla koni. Ze stadniny w Grabowie pochodziły uszlachetnione i rasowe zwierzęta, które zdobywały nagrody na torach wyścigowych, głównie na gdańskim torze. Obecnie posiadłość jest w złym stanie technicznym.

W Grabowie urodziła się polska aktorka - Bożena Dykiel.

Opis

Pałac bez wyraźnych cech stylowych. Budynek murowany z cegły i otynkowany, wzniesiony na planie nieregularnego prostokąta, dwukondygnacyjny z mansardowym dachem mieszczącym mieszkalne poddasze. Fasadą zwrócony na płd.-zach. Do płn.-zach. szczytu dobudowana jest piętrowa oficyna z dachem obniżonym do połowy mansardy, z czterokondygnacyjną wieżą "wtopioną" w fasadę. Dalej oficyna się obniża i stanowi parterową przybudówkę nakrytą dwuspadowym dachem. Wejście frontowe poprzedzone jest wysokimi schodami ujętymi murkami, nad nim znajduje się wystawka dachowa z trzema oknami drugiego piętra, zwieńczona trójkątnym frontonem z oculusem. Po obu jej stronach umieszczono dwie lukarny w stylu "wolego oka", identyczne znajdują się z tyłu pałacu nad elewacją ogrodową (płn.-wsch.) Umieszczono tu centralnie wydatny ryzalit kryjący ganek, pięterko i balkon, nad którym znajduje się identyczna wystawka jak w fasadzie. Przed pałacem znajdują się relikty okrągłego podjazdu ujętego ceglanymi, stopniowanymi murkami.

Park

Park z XIX w. Większa część tego niegdyś kilkuhektarowego parku została wykarczowana. Zachowany starodrzew ma pow. około 0,5ha. Nieopodal pałacu rosną 4 lipy drobnolistne uznane za pomniki przyrody w 1993 r. Założenie znajduje się w całości na terenach Nadwiślańskiego Parku Krajobrazowego.

Inne

Stodoła drewniana z pocz. XX w.
Zabudowania gospodarcze
Kapliczka, mur. z 1616 r.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Dariusz Strzelczyk2 lata i 4 miesiące temu
Obecnie własność Instytutu z Puław, w użytkowaniu firmy Vitroflora z Trzęsacza.
Marek Kujawa2 lata i 4 miesiące temu
W użytkowaniu? Czy tylko stoi i popada w ruinę?
Dariusz Strzelczykrok i 8 miesięcy temu
Właściciele z Puław nie mają żadnego interesu w ratowaniu swojej własności, a dzierżawca nie wyłoży milionów w coś co może za rok już nie być dzierżawione. Tak to wygląda, a zabytek rzeczywiście popada w ruinę.