Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Górki
Zdjęcie Marek Kujawa 2009
Miniatura GórkiMiniatura GórkiMiniatura GórkiMiniatura GórkiMiniatura GórkiMiniatura GórkiMiniatura Górki

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek Kujawarobert rydwelski

Górki

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:mogileński
Gmina:Strzelno
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Zespół:dworski z 2 poł. XIX w., nr rej.: 145/A z 15.06.1985

Stan obecny

Własność prywatna

Historia

Dwór z 2 poł. XIX w.
W 1327 r. wieś została lokowana przez kapitułę gnieźnieńską na prawie średzkim. Sołtysem był wówczas Renczivoius z braćmi. Chłopi zobowiązani byli do płacenia małdratów kapitule gnieźnieńskiej w wymiarze korca żyta, korca pszenicy, korca owsa i ofiary pieniężnej w denarach na święto św. Marcina. W 1489 r. we wsi był folwark szlachecki, 7 łanów osiadłych, 9 opuszczonych i 3 sołtysie. W 1527 r. klasztor norbertanek w Strzelnie pobierał z Górek dziesięcinę w wysokości 1 grzywny. W 1464 r. wieś stanowiła własność Piotra Żegockiego h. Jastrzębiec. W latach 1534-1539 należała do Jakuba Górskiego. W 1583 r. Górki należały do Żegockich, W 1640 r. stanowiły własność Wojciecha Kołudzkiego h. Pomian, dziedzica Piasek. W 1642 r. były w posiadaniu Piotra Pigliwskiego. W 1683 r. należały prawdopodobnie do Stanisława Wysockiego h. Dryja z Budzisławia i jego żony Marianny, pochodzącej z Kołudy. W 1698 r. wieś stanowiła własność Franciszka Wolskiego, który w tym roku poślubił Katarzynę Wilczyńską. W 1717 r. wieś była w posiadaniu Antoniego Domaradzkiego h. Jastrzębiec i jego żony Katarzyny z Krzesińskich. W tym roku urodził im się syn Andrzej. W 1743 r. ich córka Franciszka poślubiła w Górkach Marcina Paczyńskiego dziedzica Janowa. Przed 1753 r. wieś stanowiła własność Franciszka Trzcińskiego, podczaszego inowrocławskiego. W 1760 r. wieś należała do Elżbiety Grykowskiej, a w 1766 r. do Teresy Truszczyńskiej. W 1768 r. stanowiła własność Mikołaja Liberackiego i jego żony Elżbiety. W latach 1773-1779 wieś należała do Tadeusza Trzcińskiego, dziedzica Ludziska. W 1782 r. była w rękach Ignacego Chojnackiego i jego żony Zofii, którym w tym roku narodził się syn Franciszek. Rok później była własnością Ewy Kosmowskiej. W 1784 r. należała do Anny Zawadzkiej. W 1794 r. była w posiadaniu Marcina Majewskiego. W 1805 r. stanowiła własność Franciszka Busse dziedzica Żabna. W 1816 r. dzierżawcą majątku był Bonawentura Szymański (ur. 1780) i jego żona Marianna z Brońskich (ur. 1790). W tym roku narodziły się im bliźnięta Marianna Joanna i Ewa Augustyna. W 1829 r. wieś należała do Jana Waleriana Steinborna - dziedzica Ludziska. W 1838 r. stanowiła własność Daniela Nehringa i jego żony Julianny Veber. W tym roku narodziła im się córka Otylia Klementyna. W latach 1841-1846 Górki stanowiły własność Leona Jasińskiego i jego żony Teofili de Warnka. W 1841 r. urodził się im syn Florian, w 1843 r. córka Prowidencja, w 1844 r. córka Józefa Jadwiga, a w 1846 r. córka Aniela. W 1846 r. Jasiński wyprowadził się do Krzekutowa, odsprzedając Górki Janowi Walerianowi Steinbornowi. W 1848 r. wieś należała do Jana Józefa Mittelstaedta z Kołudy Wielkiej i jego żony Wandy Ludwiki Steinborn, a w 1851 r. do Konstantego Mittelstaedta i jego żony Matyldy. W 1851 r. urodziła się córka Konstantego i Matyldy - Wanda Stefania Mittelstaedt. W latach 1861-1880 stanowiła własność Bühlowa, który wybudował tu w okresie 1863-1867 obecny dwór. W latach 1880-1906 majątek należał do landrata inowrocławskiego dr Wolffa. W latach 1930-1939 Górki wraz z folwarkiem Kopanie należały do Władysława Hoffmanna. Po wojnie majątek przejął Skarb Państwa Polskiego, a od 1992 r. AWRSP. Dwór został wyremontowany w 1984 r., obecnie jest on własnością prywatną.

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, parterowy o dwuspadowym dachu z użytkowym poddaszem i mieszkaniami w szczytach. Między elewacjami piętrowa wystawka kryta dwuspadowym dachem, z oculusami w trójkątnych szczytach. W osi wejściowej dworu nieznaczny ryzalit, oraz wysokie schody zamknięte murkami. Do zachodniej elewacji dworu dobudowana parterowa oficyna, a do wschodniej taras ze schodami.

Park

Park krajobrazowy z 2 poł. XIX w. o pow. około 1ha, który mieści się w swoich dawnych granicach, o czytelnej kompozycji przestrzennej, posiada czyste alejki i przystrzyżone trawniki, dokonano także nowych nasadzeń. Zachowany jest tu cenny starodrzew w wieku 100-150 lat. Założenie znajduje się w znakomitym stanie dzięki dbałości obecnych użytkowników.

Inne

Murowana oficyna z 1880 r., przebudowana w 1900 r.
Stajnia z wozownią (obecnie magazyn), murowana, z końca XIX w.
Gorzelnia, murowana, z pocz. XX w.
Trzy czworaki (obecnie domy nr 3, 7 i 15), murowane, z pocz. XX w., przebudowane w 1950 r.
Murowane ogrodzenie z końca XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.