Gocanówko

Stan obecny

Własność J.S.T. Sklep, mieszkania.

Historia

Dwór z przeł. XIX i XX w.
Na przestrzeni stuleci wieś miała wielu właścicieli. W 2. poł. XIX w. należała do Heynego, od którego kupił ją Teofil Kozłowski (1833-1890), ożeniony z Pauliną z Rutkowskich h. Pobóg. W tym czasie folwark liczył 915 mórg, a do majątku należały jeszcze Kicko i Tarnówek. We wsi były 3 domy, zamieszkałe przez 65 osób (57 katolików, 8 ewangelików; 30 analfabetów). Synem Teofila i Pauliny był Kazimierz Kozłowski, który w 1889 r. zaślubił w Górze pod Inowrocławiem Lucynę Kozłowską h. Jastrzębiec. Mieli trójkę dzieci: Ewę (1890-1962), zamężną z Edwardem Donimirskim herbu Brochwicz (1885-1962); Jana (1896-1913) i Bolesława (1900-1944). Kazimierz był dziedzicem do przełomu XIX i XX w., kiedy to majątek nabył Edward Prandota-Trzciński herbu Rawicz (1874-1948), syn Tadeusza i Anny z Modlińskich herbu Tępa Podkowa. W 1909 r. pod zarządem tegoż dobra wraz z folwarkiem Ameryka liczyły 335 ha i przynosiły 4772 marki dochodu. W kolejnym roku Edward Trzciński zaślubił w Warszawie Jadwigę Ostrowską (1890-1957) z którą miał dwoje dzieci. Byli to: Anna (1911-1995), zamężna z Józefem Marią Karolem Czernickim herbu Jastrzębiec Odmiana (1092-1985) i Tadeusz Edward Walenty (1912-2002), ożeniony z Magdaleną Skarżyńską herbu Bończa (1917-2001). W okresie międzywojennym majątek był w wysokiej kulturze rolnej, a obszar gruntów pszenno - buraczanych liczył 331 ha, z tego 313 ha ziemi uprawnej. Trzcińscy gospodarowali tu do wybuchu 2.wojny światowej. W latach 1939-1945 wieś nosiła nazwę Gotenheim. Po wojnie dobra znacjonalizowano, ziemie zostały rozparcelowane, a pałac przekazany mieszkańcom. Został częściowo przebudowany, na skutek czego utracił część swoich cech stylowych.
Źródła:
Teki Dworzaczka (Regesty) Biblioteki Kórnickiej P.A.N.;
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich... 1880-1902;
Wielka Genealogia Minakowskiego;
Geoportal.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór murowany z cegły i otynkowany, wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta. Składa się z parterowego korpusu i dwóch piętrowych skrzydeł umieszczonych po jego bokach. Dachy naczółkowe, kryte dachówką. W fasadzie znajduje się facjatka zwieńczona falistym szczytem, zawierającym herb rodowy Trzcińskich. Po jej bokach umieszczono symetrycznie dwie lukarny. Niegdyś frontowe wejście poprzedzone było tarasem. W elewacji ogrodowej wejście w podcieniu, poprzedzone schodami ujętymi murkami.

Park

Park krajobrazowy z XIX w. Z dawnego założenia pozostały relikty w postaci luźno rosnących grup starych drzew. Wykarczowane powierzchnie obecnie stanowią pola, poletka lub ogródki mieszkańców. Wśród ocalałego starodrzewu można wyróżnić kilka najbardziej popularnych gatunków, m.in. dęby, lipy i kasztanowce.

Inne

Obory, czworaki.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011